Interessant

In De verspieder zijn twee verhalen op ingenieuze wijze met elkaar verweven. De lotgevallen van de zestiende-eeuwse dichter en toneelschrijver Christopher Marlowe, tevens spion in dienst van Koningin Elizabeth I. En het eigentijdse verhaal van de jonge, charmante privé-detective Kate Morgan, kenner op het gebied van de Renaissance.

Tijdens haar eerste opdracht krijgt Kate een vergeeld manuscript in handen, geschreven in een onbekende taal. Ze vermoedt dat dit document toebehoorde aan degene die in de zestiende eeuw de eerste Engelse geheime dienst oprichtte. Spionnen, ofwel verspieders kregen de taak om het staatshoofd te beschermen, maar in het geheim infiltreerden ze in katholieke kringen om de macht van de protestanten te handhaven.

De verspieder is een verrassende spionagethriller met een dubbele tijdlijn. Deels neemt Silbert ons mee naar het 16e-eeuwse Engeland, waar de eerste Engelse spionagedienst is opgericht in naam van koningin Elisabeth de Eerste en deels zijn we in de 20e eeuw, bij de geheime diensten van Groot-Brittannië en Amerika. De auteur heeft historie en fictie vermengd, waarbij het hedendaagse deel volledig fictief is.

Kate Morgan is net begonnen met haar baan als spion bij de geheime dienst in New York. Hoewel ze zeer resoluut en daadkrachtig is, komt ze ook over als impulsief en onnadenkend. Ze heeft heel lang niet in de gaten dat er veel meer speelt dan waarvan ze zich bewust is en dit zorgt ervoor dat ze in groot gevaar verkeert.

ze is moedig maar zachtaardig, en zeker niet meedogenloos zoals veel van haar mannelijke collega’s zijn.

De toneelschrijver Christopher Marlowe werkt ook voor de geheime dienst. Op nonchalante wijze slaagt hij er steeds in om buiten schot te blijven, hij glipt overal fluitend tussendoor

Naast 16e eeuwse intriges en spionage met Marlowe in de hoofdrol, lezen we daarnaast over de twintigste eeuwse inlichtingendienst die diezelfde spionageactiviteiten en intriges onderzoekt na de vondst van een manuscript. Hoewel er veel wordt gespeculeerd over Marlowe’s spionageactiviteiten en het ook hoogst waarschijnlijk is dat hij als spion werkte, is er nog geen hard bewijs voor gevonden.

De verspieder is een goed opgebouwd verhaal. Silbert heeft een vloeiende schrijfstijl, met veel oog voor detail, ze is poëtisch in haar beschrijvingen. Het is een relaxed verhaal, amusant en zeker niet hard, met een vrij laag tempo. De James Bond-achtige trekjes en attributen legt de auteur soms net iets te veel uit, maar ze maakt wel leuke bruggetjes tussen hoofdstukken. Hoewel dat na een flink aantal keren ook weer een soort kunstje wordt.

Door de verschillende verhaallijnen die door elkaar heen lopen, is het ook best ingewikkeld. Er zijn veel personages, dus de lijst voorin het boek is beslist niet overbodig.

Ondanks de behoorlijk breedsprakige laatste vijftig pagina’s zorgt Silbert voor een heel verrassende, onverwachte ontknoping, zowel voor het historische als het hedendaagse deel.

Silbert heeft, net als haar hoofdpersonage Kate, literatuur van de Renaissance gestudeerd, bovendien is ze zelf privé-detective geweest. Ze kondigden bij verschijnen van De verspieder aan dat er vervolgdelen rond Kate Morgan zouden komen, maar die zijn tot op de dag van vandaag nog niet verschenen.

De verspieder is een interessante thriller in de geest van Dan Brown, met oude codes, een manuscript en geheimen. Heel leuk om een inkijkje te krijgen in het ontcijferen van geheimtaal.

De Bezige Bij 2004
398 pagina’s