Aardig, ook wel spannend

Ik heb pas een paar bladzijdes gelezen om te weten dat ik dit veel beter zal gaan vinden dan De vrouw in suite 10, het vorige boek van Ruth Ware. Misschien komt dat doordat het veel rustiger is opgebouwd, de personages worden stuk voor stuk geïntroduceerd en ze leven ook gelijk.

Door de flashbacks en onuitgesproken antwoorden op vragen en gedachtes krijgt het ook direct een angstaanjagende sfeer van onaangename herinneringen, een soort voorbode van kwaad. De vriendinnen verwachten iets, wat dat is en waarom ze dat verwachten, dat weten wij als lezer – nog – niet.

Wat zeventien jaar geleden gebeurd is, wordt heel langzaam onthuld. Eerlijk gezegd viel het me uiteindelijk een beetje tegen, de onwaarschijnlijkheid ervan kon me er niet van overtuigen dat het zoveel jaren kan nasudderen en afschuw blijft opwekken. In een thriller verwacht ik méér en vooral meer geloofwaardigheid.

Maar wat er daarna begint, tussen de vier vriendinnen onderling, is veel boeiender. Hun onverwoestbare band wordt wel heel erg op de proef gesteld door de gevolgen van hun eigen leugens. Hun onderlingen vertrouwen brokkelt af. En dan pas komen we te weten wat ner werkelijk gebeurd is al die jaren geleden.

Ik kreeg in de loop van het verhaal een vermoeden dat ook juist bleek. Een deel van de plot had ik goed geraden. Maar een ander deel niet. De echte plot liet zich niet goed raden en kwam onverwacht. Hoewel hij ook weer niet echt origineel is.

De boeken van Ruth Ware schaar ik toch onder dezelfde categorie als die van de Nederlandse thrillerschrijfsters. Aardig, ook wel spannend, maar het heeft nét niet genoeg dat het op een hoger nieuw kan tillen. Het thema van Het leugenspel is niet nieuw: oud-klasgenoten of vrienden die tijdens schooljaren iets hebben meegemaakt of gedaan dat geheim is of vergeten moet worden, maar dat ze twintig jaar later weer bij elkaar brengt, met alle dreigingen die erbij horen.

Een meeslepend verhaal, inderdaad beter dan het vorige boek. Maar hier en daar is het teveel uitgesponnen, vooral het laatste hoofdstuk, na de ontknopingen. Dat had veel korter gekund, of zelfs weggelaten. Kill your darlings, zeggen ze in de journalistiek. Dat geldt ook voor schrijvers van boeken.