Lezersrecensie
Te veel uitgesponnen, hoewel met verrassende plot
Het is wel apart dat we meteen weten wie dader is, wie Ella heeft meegenomen. De bedompte sfeer van deze dader heeft Linda Green treffend weer en hij staat lijnrecht tegenover die van de moderne, sportieve Lisa. Wat we niet meteen weten, is het motief, hoewel ik wel direct twijfels heb over de geestelijke gesteldheid van de ontvoerder. Ook krijg ik wel een idee wat er mogelijk achter zit.
De onmacht, angst en het grote schuldgevoel van Lisa en haar andere kinderen worden goed beschreven, maar ze geven het verhaal niet iets extra’s. Waarschijnlijk omdat ze wheel begrijpelijk en normaal zijn, dus niet verrassend. Alle ouders zouden zo reageren bij zo’n afschuwelijke gebeurtenis.
Maar er zijn wel een paar zaken wel degelijk interessant. Bijvoorbeeld hoe we kunnen meekijken in het getroebleerde brein van de dader. Die stukken zijn heel mooi geschreven. Ook erg goed zijn de dialogen met Ella. Exact zoals een vierjarig kind zou praten.
En er komt een heel verrassende twist die erg goed gebracht wordt. Je kunt er wel vraagtekens bij hebben, omdat toeval een behoorlijke rol speelt, maar onmogelijk is het niet. En hier wordt ook steeds duidelijker wat het knelpunt tussen Lisa en haar andere dochter Chloe is.
Ondanks dat kom ik er niet echt helemaal in. Linda Green schrijft gedetailleerd, maar dit vertraagt het tempo te veel. De vaart verdwijnt uit het verhaal en daarmee de spanning. Alles wordt erg uitgesponnen en dat is me vaak net iets te veel, het ligt er iets te dik bovenop. Hieruit spreekt een zekere onmacht om dezelfde lading over te kunnen brengen met minder woorden.
Gaandeweg erger ik me ook steeds vaker aan de vertaling. Dit is een van de boeken die je veel beter in de oorspronkelijke Britse versie kunt lezen. Waarom zou je in ’s hemels naam Brits idioom letterlijk vertalen? Dat kan niet. Laat het weg, of zet de zin om in Nederlands idioom, dan komt het in ieder geval natuurlijker over. Nu zijn dialogen heel geforceerd, geen mens praat zo (in het Nederlands). En dat komt alleen omdat de vertaalster per se elk woord heeft willen omzetten in een Nederlands woord. Dat werkt niet, het leidt de aandacht te veel af van waar het om gaat. Jammer.
De onmacht, angst en het grote schuldgevoel van Lisa en haar andere kinderen worden goed beschreven, maar ze geven het verhaal niet iets extra’s. Waarschijnlijk omdat ze wheel begrijpelijk en normaal zijn, dus niet verrassend. Alle ouders zouden zo reageren bij zo’n afschuwelijke gebeurtenis.
Maar er zijn wel een paar zaken wel degelijk interessant. Bijvoorbeeld hoe we kunnen meekijken in het getroebleerde brein van de dader. Die stukken zijn heel mooi geschreven. Ook erg goed zijn de dialogen met Ella. Exact zoals een vierjarig kind zou praten.
En er komt een heel verrassende twist die erg goed gebracht wordt. Je kunt er wel vraagtekens bij hebben, omdat toeval een behoorlijke rol speelt, maar onmogelijk is het niet. En hier wordt ook steeds duidelijker wat het knelpunt tussen Lisa en haar andere dochter Chloe is.
Ondanks dat kom ik er niet echt helemaal in. Linda Green schrijft gedetailleerd, maar dit vertraagt het tempo te veel. De vaart verdwijnt uit het verhaal en daarmee de spanning. Alles wordt erg uitgesponnen en dat is me vaak net iets te veel, het ligt er iets te dik bovenop. Hieruit spreekt een zekere onmacht om dezelfde lading over te kunnen brengen met minder woorden.
Gaandeweg erger ik me ook steeds vaker aan de vertaling. Dit is een van de boeken die je veel beter in de oorspronkelijke Britse versie kunt lezen. Waarom zou je in ’s hemels naam Brits idioom letterlijk vertalen? Dat kan niet. Laat het weg, of zet de zin om in Nederlands idioom, dan komt het in ieder geval natuurlijker over. Nu zijn dialogen heel geforceerd, geen mens praat zo (in het Nederlands). En dat komt alleen omdat de vertaalster per se elk woord heeft willen omzetten in een Nederlands woord. Dat werkt niet, het leidt de aandacht te veel af van waar het om gaat. Jammer.
2
Reageer op deze recensie