Lezersrecensie
Fijn moordmysterie in Engelse stijl
Heleen van den Hoven was docent en schreef handleidingen en lesmateriaal. Ze had enkele kinderboeken uitgegeven voordat ze aan thrillers begon. Ook schrijft ze korte, spannende verhalen.
Voor een schrijfwedstrijd zijn twaalf schrijvers uitgenodigd op kasteel Rijnhuizen. Hun opdracht is om het geheim van het kasteel te achterhalen. Maar het is de vraag of er ook niet andere motieven meepelen.
Wie schrijft, die blijft heeft een heel originele opzet. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van twee van de deelnemende auteurs, waarvan er eentje in de eerste persoon enkelvoud schrijft. Tussendoor staan fragmenten van de verhalen die tijdens het verblijf geschreven moeten worden.
Van den Hoven bezit een fijne, soepele schrijfstijl met mooie woordkeuzes. Ze slaagt erin om zowel de fragmenten als de twee protagonisten hun eigen stijl te geven, zodat het gevoel ontstaan steeds een ander artikel in een tijdschrift te lezen. In eerste instantie doet het boek een beetje fragmentarisch aan, we ontmoeten het hele gezelschap waarbij de uiteenlopende karakters duidelijk worden en ook de relaties die ze tot elkaar hebben. Alles is er. Collegialiteit, haat en nijd, jaloezie, ondermijning en ook bewondering.
Intriges en conflicten kunnen niet uitblijven. Op het moment dat niemand elkaar meer vertrouwt, vallen de eerste slachtoffers en de niet uitgesproken getuigenissen maken het zinderend. Het is weergaloos hoe feiten en fictie ineens door elkaar gaan lopen.
Toch dreigt de spanningsboog in de tweede helft van het boek wel wat in te zakken, ondanks dat er best veel gebeurt. Hier had een en ander misschien iets compacter gekund. Gelukkig herpakt Van den Hoven zich. Met de laatste drie overgebleven auteurs stevent ze af op een verbijsterende ontknoping, gevolgd door een paar totaal onverwachte twist, waarmee ze haar lezer doet stuiteren in de stoel.
Wie schrijft, de blijft is een heel leuk bijna ouderwets moordmysterie, in de sfeer van een Engelse detective. Met alle tips die erin staan als onderdeel van de wedstrijd kunnen thrillerschrijvers hun voordeel doen.
Voor een schrijfwedstrijd zijn twaalf schrijvers uitgenodigd op kasteel Rijnhuizen. Hun opdracht is om het geheim van het kasteel te achterhalen. Maar het is de vraag of er ook niet andere motieven meepelen.
Wie schrijft, die blijft heeft een heel originele opzet. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van twee van de deelnemende auteurs, waarvan er eentje in de eerste persoon enkelvoud schrijft. Tussendoor staan fragmenten van de verhalen die tijdens het verblijf geschreven moeten worden.
Van den Hoven bezit een fijne, soepele schrijfstijl met mooie woordkeuzes. Ze slaagt erin om zowel de fragmenten als de twee protagonisten hun eigen stijl te geven, zodat het gevoel ontstaan steeds een ander artikel in een tijdschrift te lezen. In eerste instantie doet het boek een beetje fragmentarisch aan, we ontmoeten het hele gezelschap waarbij de uiteenlopende karakters duidelijk worden en ook de relaties die ze tot elkaar hebben. Alles is er. Collegialiteit, haat en nijd, jaloezie, ondermijning en ook bewondering.
Intriges en conflicten kunnen niet uitblijven. Op het moment dat niemand elkaar meer vertrouwt, vallen de eerste slachtoffers en de niet uitgesproken getuigenissen maken het zinderend. Het is weergaloos hoe feiten en fictie ineens door elkaar gaan lopen.
Toch dreigt de spanningsboog in de tweede helft van het boek wel wat in te zakken, ondanks dat er best veel gebeurt. Hier had een en ander misschien iets compacter gekund. Gelukkig herpakt Van den Hoven zich. Met de laatste drie overgebleven auteurs stevent ze af op een verbijsterende ontknoping, gevolgd door een paar totaal onverwachte twist, waarmee ze haar lezer doet stuiteren in de stoel.
Wie schrijft, de blijft is een heel leuk bijna ouderwets moordmysterie, in de sfeer van een Engelse detective. Met alle tips die erin staan als onderdeel van de wedstrijd kunnen thrillerschrijvers hun voordeel doen.
2
Reageer op deze recensie
