Back to the outback...

Australië, meer dan de Verenigde Staten, is voor mij het land waar alles kan. Ik ben er zelf ook geweest en dat maakte dit boek zo bijzonder voor mij. Die zinderende hitte, het gevaar op bosbranden, de lucht die alle energie uit je lijkt weg te slaan het moment dat je 1 voet buiten de deur zet...ik denk dat dit factoren zijn die ik me heel goed kon herinneren van mijn tijd daar en ze worden zo goed beschreven in dit boek dat je het door de woorden heen kon voelen! Waar ik zelf erg aan moest wennen is de vertaling van het woord 'mate' als 'vriend' of 'makker', dit voelde erg onnatuurlijk aan en persoonlijk zou ik ervoor gekozen hebben om dit stopwoord niet vertaald te hebben maar ongeschonden te laten. Het is zo kenmerkend voor de Australiërs om dit woord te gebruiken en zo verliest het zijn charme.
Het hoofdpersonage, Aaron, keert na twintig jaar terug naar Kiewarra, zijn geboortedorp. Hij kijkt er naar uit om zo snel mogelijk weer te vertrekken na de begrafenis van zijn vroegere beste vriend, Luke Hadler. Maar de zaken worden anders als de ouders van Luke hem vragen om de dood van hun zoon en zijn gezin te onderzoeken. Met de hulp van brigadier Raco probeert hij de waarheid aan het licht te brengen, maar door een noodlottige gebeurtenis 20 jaar geleden lijkt het hele stadje zich tegen hem te verzetten en lopen de spanningen hoog op.
Het verleden en het heden mengen zich voortdurend door de herinneringen en flashbacks waar het boek mee doorspekt is. Hierdoor moest ik soms wel even goed nadenken want er zijn toch genoeg personages en de flashbacks zijn niet allemaal chronologisch geplaatst in het boek.
Het boek leest erg prettig en er is genoeg mysterieuze spanning om steeds te blijven doorlezen. De droogte, zoals de titel het zegt, speelt een grote rol in de levens van alle bewoners van het dorp Kiewarra en maakt zowel de mensen als de omgeving erg ontvlambaar.
Ik heb er erg van genoten om dit boek te lezen maar ik had na het lezen toch nog een beetje een onvoldaan gevoel. Misschien hoopte ik op nog meer droogte...