Een lichaam barstensvol weetjes

Bill Bryson laat niets aan het toeval over. Hij gaat echt 'all the way' om de lezer te laten kennismaken met alles wat een lichaam te bieden heeft. Dat levert een bomvol boek op dat je pagina na pagina verbaasd laat staan.

Bill Bryson heeft een uniek schrijverstalent en dat bewijst hij maar weer eens met 'Het lichaam'. Hij won vele prijzen met 'Een heel kleine geschiedenis van bijna alles' en na het lezen van 'Het lichaam' kan je bijna niet anders dan dit boek ook ter hand te nemen. Bryson slaagt erin om informatie grappig te laten klinken, maar wel op een manier dat je het serieus neemt. Dat moet ook wel, want het zijn serieuze zaken waar Bryson het over heeft. Ons lichaam is ons erg dierbaar, maar hoe goed kennen we het eigenlijk? Waarschijnlijk moeten de meeste mensen hier toch schoorvoetend 'niet heel goed' op antwoorden. Dan maar een reis maken, samen met Bill Bryson. Die start aan de buitenkant met de huid en het haar, en eindigt met een domper op de feestvreugde in de vorm van ziekte en kanker.

Er moet wel gezegd worden, dat het menselijke lichaam in al zijn facetten wel tot je interessegebied moet horen, voor je start met lezen. Anders wordt het een hele zware dobber. Er staat namelijk heel veel informatie verwerkt in 'Het lichaam' en al die kennis kan op bepaalde momenten een tikkeltje droog gaan aanvoelen. Dat komt niet door de stijl van Bryson, want die probeert het net nog wat smakelijk te maken, maar gewoonweg doordat het toch gewoon een wetenschappelijk boek is geworden. Toegegeven, veel lezers zullen dit boek vlot kunnen lezen, maar niet onbeperkt. Af en toe een hoofdstuk gaat veel beter dan uren achter elkaar doorlezen. Het brein heeft ook wat ontspanning nodig en dat biedt 'Het lichaam' niet altijd.

Bryson heeft het over meer dan alleen maar de anatomie en fysiologie, maar hij probeert ook verhalen te koppelen aan bepaalde onderdelen van ons lichaam. Namelijk, hoe de Amerikaans arts Walter Jackson Freeman volledig van zijn eigen gelijk overtuigd was toen hij de lobotomie te pas en te onpas ging uitvoeren. Hij heeft er zelfs ooit 225 uitgevoerd in een tijdsbestek van 12 dagen. Het zijn dit soort histories die ervoor zorgen dat je echt het gevoel hebt dat Bryson een monnikenwerk heeft uitgevoerd door al die gegevens te verzamelen en bij elkaar te brengen. Het medische deel is nog te begrijpen en daar ligt de moeilijkheid dan vooral in het omzetten naar gewone-mensen-taal. Dat is ten dele gelukt, want je kan niet om het feit heen dat er toch nog héél veel moeilijke woorden in de vorm van wetenschappelijke termen in het boek te vinden zijn. Het is dan ook niet gek dat lezers met enige medische achtergrond in het voordeel zijn tijdens het lezen.

'Het lichaam, een reisgids' is een boek dat je langzaam moet consumeren. Elke dag een hoofdstuk en dan alle informatie waar Bryson je mee laat kennismaken volledig op je laten inwerken. Dat is de manier om dit boek te lezen en er ook van te genieten. Meer dan dat leidt tot verzadiging en dan voelt het lezen als werken aan. Het zijn vooral de opmerkingen tussen haakjes waar je soms helemaal van in een deuk ligt, maar Bryson probeert het overal luchtig en fris te houden. Het is een dunne lijn waar hij op wandelt, maar het lukt wel om er niet van af te vallen.