Lezersrecensie
Het kleurenpalet van Elisabeth Jane Howard
In Lichte Jaren maken we kennis met de familie Cazalet in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog. Het boek is het eerste in een vierdelige serie en geeft de lezer alle kansen om de familieleden te leren kennen.
De cover geeft heel mooi het tijdsbeeld weer waarin het boek zich afspeelt. Ook de titel 'Lichte Jaren' geeft het tijdsbeeld weer, de jaren tussen de oorlogen waarin alles 'koek en ei' is. Maar is dat wel zo? De uiterlijke schijn lijkt heel belangrijk en de vele familiale spanningen, die onderhuids wel voelbaar zijn, worden niet uitgesproken.
De schrijfstijl is erg beeldend, met een gebruik van hele lange beschrijvende zinnen. Je moet je echt laten meenemen op de wondere reis voorbij alle kleuren die je nooit hebt opgemerkt. Het is prachtig geschreven, maar het vertraagt het leestempo wel. En de persoonlijke mening over deze schrijfstijl zal bepalend zijn of je van het boek houdt of niet.
Er waren zeker momenten in het boek waarop ik dacht dat er niet veel gebeurde. En toch, als je alles bij elkaar optelt, zijn er best wel wat opzienbarende zaken in het boek. Maar de gevoelens van de personages en de gebruiken van de gegoede burgerij zijn erg prominent aanwezig. En mede daardoor heeft het verhaal het gevoel van een beetje te 'kabbelen'. De voortdurende onzekerheid over het uitbreken van de oorlog is, zeker in het tweede deel van het boek, erg tastbaar.
Elisabeth Jane Howard gebruikt heel wat autobiografische elementen in haar boek. Haar biografie loopt deels gelijk met het personage van Louise en ik ben dan ook benieuwd hoe dit gaat evolueren in de volgende boeken van de serie.
Ik ben niet 'weggeblazen' door het verhaal, maar ik genoot wel van het lezen. Ik zou nu ook zo door kunnen gaan met het lezen van het volgende deel. Daar is mijn nieuwsgierigheid wel voldoende voor gewekt.
De tijdsgeest en schrijfstijl zorgen er voor dat je als lezer het idee hebt dat je je even in een andere wereld bevindt. En als we eerlijk zijn...dan is dat precies waar een boek voor bedoeld is.
De cover geeft heel mooi het tijdsbeeld weer waarin het boek zich afspeelt. Ook de titel 'Lichte Jaren' geeft het tijdsbeeld weer, de jaren tussen de oorlogen waarin alles 'koek en ei' is. Maar is dat wel zo? De uiterlijke schijn lijkt heel belangrijk en de vele familiale spanningen, die onderhuids wel voelbaar zijn, worden niet uitgesproken.
De schrijfstijl is erg beeldend, met een gebruik van hele lange beschrijvende zinnen. Je moet je echt laten meenemen op de wondere reis voorbij alle kleuren die je nooit hebt opgemerkt. Het is prachtig geschreven, maar het vertraagt het leestempo wel. En de persoonlijke mening over deze schrijfstijl zal bepalend zijn of je van het boek houdt of niet.
Er waren zeker momenten in het boek waarop ik dacht dat er niet veel gebeurde. En toch, als je alles bij elkaar optelt, zijn er best wel wat opzienbarende zaken in het boek. Maar de gevoelens van de personages en de gebruiken van de gegoede burgerij zijn erg prominent aanwezig. En mede daardoor heeft het verhaal het gevoel van een beetje te 'kabbelen'. De voortdurende onzekerheid over het uitbreken van de oorlog is, zeker in het tweede deel van het boek, erg tastbaar.
Elisabeth Jane Howard gebruikt heel wat autobiografische elementen in haar boek. Haar biografie loopt deels gelijk met het personage van Louise en ik ben dan ook benieuwd hoe dit gaat evolueren in de volgende boeken van de serie.
Ik ben niet 'weggeblazen' door het verhaal, maar ik genoot wel van het lezen. Ik zou nu ook zo door kunnen gaan met het lezen van het volgende deel. Daar is mijn nieuwsgierigheid wel voldoende voor gewekt.
De tijdsgeest en schrijfstijl zorgen er voor dat je als lezer het idee hebt dat je je even in een andere wereld bevindt. En als we eerlijk zijn...dan is dat precies waar een boek voor bedoeld is.
1
Reageer op deze recensie
