Elke jongen heeft in zijn leven een held nodig

De nostalgie spat van de pagina’s af in Luipaardrots. De vergeten helden, de heldhaftige jacht, de grote machtige dieren die in een handomdraai in jagers kunnen veranderen. Deze elementen geven deze autobiografie een bijzonder intieme sfeer mee. Wilbur Smith vertelt met zoveel passie en met zoveel liefde over zijn verleden, dat je je als lezer daar bij hem waant, in de soms gevaarlijke, maar bovenal avontuurlijke situaties.

“Ik wist wel dat er rifhaaien in deze wateren zwommen, maar we hadden elkaar altijd met rust gelaten. Nu leek het erop dat zij onze stilzwijgende afspraak wilden verbreken.”

Wilbur Smith (1933) is een Zuid-Afrikaanse schrijver. Hij werd geboren in Noord-Rhodesië (het huidige Zambia), maar bracht ook een deel van zijn leven in Zuid-Afrika door. Momenteel woont hij in Londen, maar de liefde voor het Afrikaanse continent is nooit ver weg in zijn boeken én in zijn leven. Er zijn van zijn hand meer dan 40 boeken verschenen. Zijn eerste boek, Het goud van Natal, verscheen in 1964 en op dat moment was Smith werkzaam als belastingadviseur. Door het succes van zijn eerste boek kon Smith zich daarna fulltime op het schrijven richten.

“In de schemering durfden de vogels tevoorschijn te komen, met schorre overgave vechtend voor hun territorium, en papegaaien scheerden als regenboogfragmenten voorbij.”

De natuur is een zeer belangrijk element in het boek en dit weerspiegelt de grote invloed die de natuur op Smith van kindsbeen af heeft gehad. Het Afrikaanse landschap overheerst zijn vroege jaren, maar daarna gaan ook andere delen van de wereld, met hun specifieke fauna en flora, een rol spelen. Door dit boek krijg je het idee dat Smith zich vooral als een vis in het water voelt in omgevingen die hem laten kennismaken met zijn eigen ‘kleinheid’.  De natuur heeft harde wetten. Dat heeft ook Smith aan den lijve ondervonden in bepaalde situaties. Als lezer blijf je na zo'n passage een beetje beduusd achter. De waarheid is niet altijd even mooi.

“Normaal gesproken gooi ik alles wat ik vang weer in het water, en ik wilde deze marlijn ook weer aan de golven teruggeven, maar dat jaar was de marlijn de enige vis die niet vrijgelaten mocht worden van de autoriteiten. Ik bekeek hem met immens verdriet.”

Een leven als dat van Wilbur Smith samenvatten in 350 bladzijden is een erg moeilijke taak. Deze man heeft zoveel gezien en gedaan, dat het boek vol staat met memorabele ervaringen. Het nadeel daarvan is, dat je als lezer het gevoel krijgt dat zijn leven een aaneenschakeling is van door adrenaline gedomineerde gebeurtenissen en dat dit dus wat ten koste gaat van gevoelens en de ‘normale’ kanten van het leven. De gevoelswereld van Smith is wel tussen de regels door op te merken. Vooral de passages waarin aandacht wordt besteed aan de relatie met zijn ouders zijn beladen. De relatie met zijn vader is erg bepalend geweest voor de persoon die Smith uiteindelijk is geworden.  

“In de laatste dagen van zijn leven was hij breekbaarder geworden, frêler, hoewel hij in mijn ogen nog altijd een groot man was, en voor mij bleef hij de reus van een vent die in een angstaanjagende nacht, vijftig jaar eerder, drie mensenetende leeuwen had gedood en daarmee het leven van zijn zoon had gered.”

Luipaardrots is een reis door de tijd. Een leven opgedeeld in hoofdstukken, met titels die aanduiden welke zaken belangrijk waren én nog steeds zijn voor Wilbur Smith, welke gebeurtenissen hem gevormd hebben tot de man die hij nu is. Een man die schrijft over helden en er misschien het liefst zelf ook eentje wil zijn.