Lezenswaardig

Na één blik op de cover van ‘Ik hoor bij jou’ was ik er verliefd op en besloot ik: die wil ik lezen. Zo gedacht, zo gedaan. Maar of ik net zo verliefd ben op de binnenkant als op de buitenkant… ik weet het niet. Niet dat het niet goed (geschreven) is, helemaal niet. Anders dan in veel oorlogsromans laat de auteur zien hoe de oorlog was voor een doorsnee burger die geen heel heldhaftige dingen deed, maar gewoon op zijn manier een klein steentje bijdroeg aan de oorlogsinspanningen. Daarbij is het gebaseerd op feiten, wat het verhaal extra geloofwaardigheid verleent, en hoewel het vrijwel nergens echt spannend wordt, blijf je voortdurend nieuwsgierig naar het vervolg (ik bleef tenminste doorlezen). Alleen was er ook steeds een soort ontevreden gevoel. Ik kan niet goed zeggen waaraan het ligt, maar ergens irriteerden Vivienne en haar manier van doen me een beetje en daarnaast miste ik het stukje geloof, waardoor het verhaal in die zin wat oppervlakkig is. Maar misschien ligt dat aan mij. En daarom zou ik zeggen: laat je daar niet door tegenhouden en geef deze roman een kans, want lezenswaardig is-ie!