Genuanceerd, griezelig actueel (en zelfs hier en daar grappig)

Jaren geleden opperde iemand op social media eens dat het so weird was dat the bad guy in whodunits vaak mentale problemen heeft, not cool! En dat is precies waar dit boek mee begint door Cyrus als volgt verwoord:

'Het dilemma 'gek' of 'slecht.' ik ben al mijn hele carrière bezig met het beantwoorden van deze vraag, met het corrigeren van mensen, vaak in de media, die geweld en asociaal gedrag willen wijten aan psychische aandoeningen, ook al is er geen bewijs om dit te ondersteunen. Soms zijn moordenaars gewoon slecht. (p. 30)

Met andere woorden: je hoeft niet zogenaamd verknipt te zijn om anderen leed te berokkenen. En dat komt toch verrassend in het einde van dit boek naar voren.

Dit was mijn eerste boek van Michael Robotham, dat dit het vierde deel in een serie is maakte niet uit, dit boek las als een trein. En ik ben benieuwd naar wat er nog komen gaat, vooral met de twee jonge vrouwen die in dit deel op het pad van Cyrus en Evie zijn gekomen.