Bataclan

Ferry, 37 jaar, ontevreden met zijn leven omdat het niet allemaal lekker loopt.
In november 2015 vertrekt hij met drie vrienden naar Parijs voor een concert van EoDM. Hij geniet van de reis, het samenzijn met zijn vrienden en het vooruitzicht van een geweldig concert. Maar hoe anders verloopt het…
Als het concert in volle gang is, gebeurt er wat bij iedereen in het geheugen gegrift staat: drie mannen met kalasjnikovs dringen de zaal binnen en openen het vuur….
Ferry is ooggetuige van een onbeschrijflijk drama: voor zijn ogen worden tientallen mensen gedood en beseft dat ook hij de zaal niet levend zal verlaten. Kruipend tussen en over slachtoffers en gewonden weet hij toch de zaal te verlaten, terwijl het schieten onverminderd door blijft gaan.
In zijn boek vertelt Ferry heel openhartig en op indrukwekkende wijze hoe dit vreselijke drama een wending geeft aan zijn leven. Hoe dit drama onverwachte vriendschappen oplevert: met de personen die hem na de Bataclan-nacht opvangen, met lotgenoten, zelfs met de vader van een van de daders. Helaas ervaart hij ook negatieve reacties. Als Ferry lezingen gaat geven, beseft hij dat hij zichzelf en anderen positief kan inspireren. En daarom blijft hij doorgaan om zijn verhaal te vertellen.
Vallend en opstaand weet Ferry zijn leven te herpakken. Diep respect en grote bewondering heb ik voor Ferry hoe hij “Bataclan’’ een plek in zijn leven heeft gegeven.