Zarafa

De pasja van Egypte schenkt een giraffe aan koning Karel X van Frankrijk. Maar hoe geraakt "het beestje"in Parijs anno 1826? Na de nodige voorbereidingen vangt de reis aan in 1826 en in juli 1827 is Zarafa op de plaats van bestemming. De hele reis, die natuurlijk niet zonder slag of stoot verloopt, is prachtig verwoord door de auteur, je ziet het als het ware voor je!
Etienne Saint-Hilaire, zoöloog, krijgt van hogerhand de opdracht om Zarafa ongeschonden naar Parijs te brengen, maar hij heeft nog nooit een levende giraffe gezien. Hij kent deze diersoort alleen uit zijn studieboeken. Atir, de persoonlijke verzorger reist met Zarafa mee. Atir, afkomstig uit Soedan, arm, moslim, ongeschoold, voormalig slaaf... twee begeleiders voor Zarafa, hoe groot kunnen de onderlinge verschillen zijn.
De bootreis vanuit Egypte naar Marseille maken Zarafa en Atir samen, in Marseille wacht Etienne hen op. Naast Zarafa komt er ook een kudde koeien mee, die haar van melk moeten voorzien en nog een heel stel dieren. Na de overwintering in Marseille vangt de voetreis in het voorjaar van 1827 aan. Zarafa wordt door een grote stoet begeleid, haar begeleiders, verzorgers, dieren, voeding voor mens en dier, trots en genietend van alle aandacht stapt ze dapper door op deze grote reis. En natuurlijk baart deze stoet opzien: bijna heel Frankrijk loopt uit om Zarafa te bekijken, de eerste giraffe in Frankrijk.

Wat mij, naast Zarafa, ook erg aansprak was hoe de vriendschap tussen Etienne en Atir zich ontwikkelt. Hoe groot kunnen de tegenstellingen tussen twee mensen zijn? Etienne, hooggeleerde, kijkt in het begin neer op de zwarte, arme, voormalige slaaf. Maar Zarafa is een bindende factor tussen deze twee.

Uit het hele verhaal (waargebeurd) blijkt de zeer uitgebreide research van de auteur, zeker over het gedrag/bewegingen van de giraffe. Ik vond een giraffe al een prachtig dier maar na het lezen van dit boek nog veel meer: Ik ben van Zarafa gaan houden en wat mij betreft had de voetreis nog wel wat langer mogen duren!