DAAR KRIJG JE DE BIBBERS VAN

Bij het lezen van Winterstrijders liepen de rillingen over mijn lijf. Geschiedschrijving om te lezen met de winterjas aan. De Franse schrijver Olivier Norek schreef een bloedstollende roman over de Winteroorlog, die in november 1939 begon met de inval van het oppermachtige Rusland in het naburige Finland. Stalin ontketende de oorlog in de veronderstelling Finland snel te kunnen inlijven. Overmoed bleek zijn grootste vijand.
Het veel kleinere en slecht uitgeruste Finse leger bood onverwacht felle tegenstand. Heldenmoed en vindingrijkheid groeiden uit tot ongekende weerstand. Norek vertelt dit verhaal aan de hand van de Finse boerenzoon en scherpschutter Simo Häyhä, bijgenaamd de Witte Dood, en zijn commandant Aarne Juutilainen, alias de Schrik. Bij temperaturen tot min veertig graden zaaide Simo dood en verderf in de Russische gelederen. Overlevende Russen spraken er met wrange trots over: ‘Binnen een uur zijn de lichamen van onze gesneuvelde kameraden zo hard bevroren dat ze kogels kunnen tegenhouden.’
Stalin liet zich niet vermurwen en zorgde voor een onuitputtelijke aanvoer van nieuwe troepen. Door bossen en over meren worstelden de Russen zich voort, zelfs met tanks over het ijs van de Finse Golf. Het ijs kraakte, brak en verzwolg mens en materieel. Zweden, Fransen en Engelsen keken toe, deden vage toezeggingen, maar Finland stond er grotendeels alleen voor. Tot Rusland in maart 1940 genoegen nam met de annexatie van een klein deel van Finland en de vrede werd getekend.
En Simo? Uiteindelijk sneuvelde hij ook. Tenminste…
Wat een boek. Wat een geschiedenis. Stalin won, althans, zo werd het in Rusland verkocht.
Onwillekeurig verwisselde ik tijdens het lezen de naam Stalin door Poetin, en Finland door Oekraïne. Ja, daar krijg je de bibbers van.