Een nieuwe en misschien wel betere visie op het evangelie

Na een lange periode van geestelijke en fysieke leegte probeert Maria van Magdala (die later Magdalena wordt genoemd) haar geheugen weer op een rijtje te krijgen. Ze besluit haar herinneringen vanaf het begin op te schrijven. Afgewisseld door periodes in het verhaalheden neemt ze de lezers mee naar haar jeugd en adolescentie. Die jeugd is erbarmelijk. Als blonde jodin met blauwe ogen wordt ze gediscrimineerd. Gepest door haar broertje, veronachtzaamd door haar vader die opstandeling is, gekweld door schuldgevoel, vlucht ze als zesjarig meisje weg. Ze is getuige van de moord op haar moeder en broers door Romeinse soldaten. Haar vader wordt door hen gekruisigd. In trauma zwerft ze rond totdat Leonidas, een Griekse soldaat in Romeinse dienst, haar liefdevol opneemt. Deze voedt haar op samen met Euphrosyne, een Griekse hoerenmadam die haar bedrijf runt in Galilea. Als jonge vrouw ontmoet ze bij toeval tijdens een wandeling door de bergen een joodse jongeman die ook eenzaam is. Hij noemt zich Jezus en tussen hen springt onmiddellijk een vonk van herkenning en begrip over. Hij doordrenkt haar met zijn filosofie en zij leert hem de lichamelijke liefde. Gewaarschuwd door haar pleegmoeder gebeurt het onvermijdelijke – Maria volgt Jezus en ze treedt toe tot de groep mannen en vrouwen, de discipelen en hun schare die samen met Jezus trekt door Palestina om zijn boodschap van naastenliefde te verspreiden en zieken en armen te helpen. Zij ontmoet ook Maria, de moeder van Jezus. En ondanks een stroef begin ontstaat onderling begrip tussen de vrouwen. ‘Ik baarde een vreemdeling’, bekent zij.
Als ze eindelijk Jeruzalem naderen, beseft Maria Magdalena dat ook het afscheid nadert. Ze probeert Jezus over te halen om te kiezen voor het leven en haar, maar hij antwoordt: ‘Ik moet de stem van God volgen.’ Na een ontspannen verblijf in Bethanië zegt Jezus tegen Maria: ‘Volg mij niet langer’. Ook andere vrouwen spreekt hij zo toe: ‘Wat de soldaten jullie zouden aandoen, is erger dan de dood’.
Uiteindelijk de kruisiging. Alleen de vrouwen (de Maria’s, Salome, Lydia, Suzanna) durven bij Jezus’ dood te zijn, weliswaar twee aan twee en op afstand, maar ze zijn niet bang voor zichzelf. De wonderbaarlijke verdwijning van Jezus’ lijk, maken we mee en de nog wonderlijker opstanding waar Maria Magdalena de eerste en misschien wel enige getuige van is.
Dan valt zij in een diepe put van leegte en verwarring. Als verward persoon doolt zij rond totdat zij voor de tweede keer door Leonidas wordt gered. Maria wordt opgezocht door Petrus en Paulus die haar herinneringen nodig hebben voor hun evangelische missie. Geleidelijk wordt duidelijk dat hun visie op Jezus’ leven en werk verschilt van de hare…
Slechts bij haar pleegouders – Leonidas is behalve haar pleegvader ook haar echtgenoot geworden – en bij de vrouwen uit de schare rond Jezus (die zij terugvindt) voelt Maria herkenning en begrip. Maar wat doet zij daarmee?
De roman is een meesterwerk en beschikt over veel boeiende lagen en verhaallijnen. Door haar indringende, inlevende proza dwingt zij de nadenkende lezer tot een nieuwe visie op het evangelie die wel eens dicht bij de historische werkelijkheid kan komen.