Lezersrecensie
Bizarre wereld
De uitgave die ik heb gelezen is die uit 2008.
Schitterende en bij tijden humoristische kijk in het Zaïre ten tijde van het bewind van Mobutu. Lieve Joris reist er in 1985 heen in de voetsporen van haar Heeroom. Ze bezoekt de plaatsen waar hij is geweest en heeft gewoond en gewerkt. Vervolgens reist ze verder en probeert de Zaïrees te doorgronden. Het levert een mooie inkijk in het leven van de bevolking op. En laat ook zien wat voor problemen het beleid (of het gebrek eraan) van Mobutu oplevert voor iedere inwoner van Kingshasa of Kisangani of waar ze zich ook maar bevindt. Overal verlamd de economie door corruptie en totale desinteresse.
– Al zou Bondo zonder hulp van de president nooit zover gekomen zijn, zijn zakentalent moet hem toch enogszins behoed hebben voor wat veel minder fortuinlijke Zaïrezen overkwam. Verder is hij een typisch voorbeeld van de klasse rondom Mobutu. Hij investeert in het buitenland, heeft huizen in België en Zwitserland, zijn zonen studeren in Europa en Amerika. De producten die hij in Zaïre verbouwt zijn, net als van de Belgische kolonisten destijds, gericht op export. Al heeft hij koffiplantages in de buurt van Yolo, in huize Bondo drinken we oploskoffie. –
Ze reist over de rivier met de Ebeya een oude roestige, krakkemikkige boot naar Kisangani. Dat is al een avontuur op zich. Ze reist in een auto mee met een medewerker van de 'Office des routes' naar Shaba, ze neemt een kijkje in de mijnen. Kortom ze doorkruist het hele land.
Lieve is niet te flauw om ook eten te proberen wat voor Europeanen toch wat minder gewoon is.
– … Aan tafel verklaar ik dat ik die krokodil wel wil proeven. Papa Bondo lacht. …. De volgende dag komt mama Bondo, een en al geheimzinnigheid, terug van haar tocht door de Brousse. 'Ik heb iets voor je meegebracht. Je zei toch dat je alles wilde proeven?' Die middag ga ik voorgoed de annalen van de familie in als ik ook besluit om aap te eten. Naast me krijgt mama Bondo de handjes op een apart bordje geserveerd. Het zijn net mensen handjes en ik kan niet nalaten verstolen toe te kijken terwijl ze ze opeet. –
Lieve kijkt goed om zich heen en weet een pakkend verhaal te maken van alles wat ze ziet.
Schitterende en bij tijden humoristische kijk in het Zaïre ten tijde van het bewind van Mobutu. Lieve Joris reist er in 1985 heen in de voetsporen van haar Heeroom. Ze bezoekt de plaatsen waar hij is geweest en heeft gewoond en gewerkt. Vervolgens reist ze verder en probeert de Zaïrees te doorgronden. Het levert een mooie inkijk in het leven van de bevolking op. En laat ook zien wat voor problemen het beleid (of het gebrek eraan) van Mobutu oplevert voor iedere inwoner van Kingshasa of Kisangani of waar ze zich ook maar bevindt. Overal verlamd de economie door corruptie en totale desinteresse.
– Al zou Bondo zonder hulp van de president nooit zover gekomen zijn, zijn zakentalent moet hem toch enogszins behoed hebben voor wat veel minder fortuinlijke Zaïrezen overkwam. Verder is hij een typisch voorbeeld van de klasse rondom Mobutu. Hij investeert in het buitenland, heeft huizen in België en Zwitserland, zijn zonen studeren in Europa en Amerika. De producten die hij in Zaïre verbouwt zijn, net als van de Belgische kolonisten destijds, gericht op export. Al heeft hij koffiplantages in de buurt van Yolo, in huize Bondo drinken we oploskoffie. –
Ze reist over de rivier met de Ebeya een oude roestige, krakkemikkige boot naar Kisangani. Dat is al een avontuur op zich. Ze reist in een auto mee met een medewerker van de 'Office des routes' naar Shaba, ze neemt een kijkje in de mijnen. Kortom ze doorkruist het hele land.
Lieve is niet te flauw om ook eten te proberen wat voor Europeanen toch wat minder gewoon is.
– … Aan tafel verklaar ik dat ik die krokodil wel wil proeven. Papa Bondo lacht. …. De volgende dag komt mama Bondo, een en al geheimzinnigheid, terug van haar tocht door de Brousse. 'Ik heb iets voor je meegebracht. Je zei toch dat je alles wilde proeven?' Die middag ga ik voorgoed de annalen van de familie in als ik ook besluit om aap te eten. Naast me krijgt mama Bondo de handjes op een apart bordje geserveerd. Het zijn net mensen handjes en ik kan niet nalaten verstolen toe te kijken terwijl ze ze opeet. –
Lieve kijkt goed om zich heen en weet een pakkend verhaal te maken van alles wat ze ziet.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Gerrie Oreel
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
