Branduren

‘Branduren’ vertelt ons het verhaal van verschillende personages. Het hele verhaal draait om Naomi en haar familie. Toch wordt dit boek niet vanuit Naomi’s perspectief geschreven. We wisselen tussen alle verschillende personages en krijgen een kijk vanuit hun perspectief.

Zo krijg je regelmatig een herhaling in het verhaal. Je leest dan dezelfde situatie vanuit verschillende perspectieven. Ik had verwacht dat dit al snel vervelend zou werken, maar ik merkte net het tegenovergestelde. Ik vond het erg intrigerend om dezelfde situatie uit een ander perspectief te lezen.
Dit is dan ook echt waar Cobi van Baars in schijnt. De schrijver-schilder karakteriseert elk personage met haar schrijfstijl. Wanneer je vanuit Bient (de dove vriend van Naomi) zijn perspectief leest, voel je als het ware wat het zou zijn om doof te zijn. van Baars zet hier een knap stukje schrijverskunst neer.

Het verhaal is duidelijk gestructureerd en in twee delen opgesplitst: het begin van leven en het eind. Het perspectief springt ook telkens mooi op het einde van elk hoofdstuk tussen de verschillende personages, alsof je een estafette aan het bekijken bent.

Toch voelde de schrijfstijl soms net wat te stijf aan. Het leek wel alsof de auteur op sommige momenten haar cursus stijltechnieken erbij nam en de regeltjes letterlijk toepaste. Hoewel ik dit gevoel een aantal keer kreeg in deze roman, overheerste het niet en ervaarde ik het niet als storend.

Al bij al is Branduren een erg mooi geschreven boek. Je leest het in een ruk uit en laat je even nazinderen. van Baars is een getalenteerd schrijfster en weet als geen ander emoties neer te pennen.

Bedankt aan De Club van Echte Lezers voor het opsturen van dit vooruit-exemplaar.