Lezersrecensie
Jezus was een visser
Het liedje Suzanne van Herman van Veen blijft door het hoofd spoken bij het lezen van het boek van Rob van Essen: “Jezus was een visser, die het water zo vertrouwde, dat Hij zomaar over zee liep...” Visser is een heruitgave, de eerste druk verscheen in 2008, van de Libris Literatuur Prijs winnaar uit 2019. De auteur won deze prijs met De goede zoon. Het boek Visser werd genomineerd voor deze prijs in 2009 maar won niet. Hierdoor kreeg het boek beperkt aandacht en misschien wel minder aandacht dan het verdiende.
Het verhaal gaat over Jacob Visser, een docent geschiedenis in een klein plaatsje, die een verkeerde uitspraak gedaan heeft. Een journalist heeft dit opgepikt en brengt het verhaal naar buiten waardoor Visser in opspraak komt met enkele onplezierige gevolgen.
Rob van Essen heeft een heldere vertelstijl zonder veel poespas in zijn schrijfstijl, maar desondanks prachtig geschreven. Het taalgebruik heeft geen poespas nodig. Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en de spanning stijgt door de onbetrouwbare ik persoon niet zelf niet al te veel vertelt, eerder afwachtend is. De auteur speelt soepel met ironie en cynisme op verschillende vlakken. Hij laat de lezer zelf het verhaal invullen en inkleuren en een oordeel vellen, of juist niet. Van Essen dwingt je tot associeren met zijn roman. Hij weet precies waar hij de roman moet laten schuren en waar het verhaal juist schrijnend wordt. De diverse bijpersonages zetten de lezer eveneens af en toe op het verkeerde been. Van Essen komt niet met een kant en klare oplossing maar laat dit over aan de lezer. Is Visser de uitverkorene, de onschuldige, de man met de verkeerde principes of juist het slachtoffer? Of is hij juist van alles wat?
Visser is een knap geconstrueerde roman met enerzijds verwijzingen naar het bijbelverhaal en anderzijds naar Nazi Duitsland en de weg naar de Holocaust. Een scherpzinnig en hallucinerend verhaal dat soms walging kan oproepen maar tegelijkertijd deerniswekkend is, een verhaal waarbij afschuw en compassie strijden om voorrang.
Het verhaal gaat over Jacob Visser, een docent geschiedenis in een klein plaatsje, die een verkeerde uitspraak gedaan heeft. Een journalist heeft dit opgepikt en brengt het verhaal naar buiten waardoor Visser in opspraak komt met enkele onplezierige gevolgen.
Rob van Essen heeft een heldere vertelstijl zonder veel poespas in zijn schrijfstijl, maar desondanks prachtig geschreven. Het taalgebruik heeft geen poespas nodig. Het verhaal wordt langzaam opgebouwd en de spanning stijgt door de onbetrouwbare ik persoon niet zelf niet al te veel vertelt, eerder afwachtend is. De auteur speelt soepel met ironie en cynisme op verschillende vlakken. Hij laat de lezer zelf het verhaal invullen en inkleuren en een oordeel vellen, of juist niet. Van Essen dwingt je tot associeren met zijn roman. Hij weet precies waar hij de roman moet laten schuren en waar het verhaal juist schrijnend wordt. De diverse bijpersonages zetten de lezer eveneens af en toe op het verkeerde been. Van Essen komt niet met een kant en klare oplossing maar laat dit over aan de lezer. Is Visser de uitverkorene, de onschuldige, de man met de verkeerde principes of juist het slachtoffer? Of is hij juist van alles wat?
Visser is een knap geconstrueerde roman met enerzijds verwijzingen naar het bijbelverhaal en anderzijds naar Nazi Duitsland en de weg naar de Holocaust. Een scherpzinnig en hallucinerend verhaal dat soms walging kan oproepen maar tegelijkertijd deerniswekkend is, een verhaal waarbij afschuw en compassie strijden om voorrang.
1
Reageer op deze recensie
