Bulk aan informatie uit zwijgend dorp

Er wordt heel wat geroddeld en besproken in de nieuwe roman van de veelvuldig bekroonde Eva Menasse (Wenen 1970) maar daar waar het over moet gaan wordt gezwegen. Dat is precies wat Menasse zelf ook doet, ze geeft weinig directe informatie maar alles wat je moet weten staat beschreven tussen de regels. Deze roman, waarvoor Menasse in 2021 de Bruno-Kreisky-Preis für das politische Buch wint, is heel fijn en plezierig vertaald door Annemarie Vlaming.

Als een geheimzinnige man het Oostenrijkse dorp Dunkelblum bezoekt worden er allerlei weggestopte herinneringen aan de oorlog opgerakeld bij de inwoners. Sommigen waren nog jong, sommigen waren zelfs nog niet eens geboren in die tijd maar blijkbaar weet iedereen wel iets en sommigen weten zelfs meer.
Menasse weet dit op een plezierig trage manier te vertellen. Ze gebruikt prachtige zinnen met fijne beeldspraak en metaforen en ze lardeert het verhaal met ironie. De hoofdpersoon van het verhaal is waarschijnlijk het dorp zelf met alle markante inwoners als bijpersonages. De auteur geeft het verhaal niet zomaar prijs. Ze vraagt van de lezer om aandachtig te lezen en alle informatie op te zuigen en zijpaadjes in te slaan om deze weer samen te voegen tot een passende puzzel.

Dunkelblum zwijgt is geen roman voor even tussendoor. Dunkelblum (zwijgt) moet rijpen, groeien en aan de praat gebracht worden voordat het haar geheimen vrijgeeft. Dunkelblum zwijgt vraagt aandacht en concentratie van de lezer en geeft daar een prachtig, ingenieus en mooi geschreven verhaal voor terug.

Dit boek heb ik ontvangen na een winactie op Hebban.