Van de eerste letter tot de laatste geboeid

Soms trekt een boek meteen je aandacht, nog voor je weet waar het over gaat. Zo ging het bij mij met *Jij, ik, zij*. De mysterieuze cover en intrigerende titel maakten me nieuwsgierig. Toen ik de flaptekst las, wist ik het zeker: dit boek móést ik lezen. Dankzij @vbkbelgie kreeg ik de kans om het te ontdekken — en wat ben ik daar blij om!

Vanaf de eerste pagina zat ik er helemaal in. Het verhaal grijpt je vast en laat je niet meer los tot de allerlaatste bladzijde. En geloof me: zelfs daarna blijft het nog nazinderen. Een kleine waarschuwing voor wie ’s avonds leest: dit boek kan je makkelijk een paar uur slaap kosten. Het is zo meeslepend dat je gewoon moet blijven doorlezen.

Sue Watson weet de spanning al snel op te bouwen. Elk hoofdstuk eindigt met een subtiele cliffhanger, waardoor je telkens denkt: “Nog eentje dan…” Voor je het weet, ben je halverwege — en stoppen is geen optie meer. Het verhaal leest bovendien erg vlot, met levendige beschrijvingen die de scènes bijna filmisch voor je ogen doen verschijnen.

Wat dit boek zo sterk maakt, is de constante twijfel. Je blijft je afvragen: hoe gaat dit aflopen? En ik kan je alvast geruststellen: het blijft spannend tot de allerlaatste zin. De ontknoping is even onverwacht als perfect.

Ik had nog nooit iets gelezen van Sue Watson, maar wat ben ik blij dat ik haar ontdekt heb. Ik kijk nu al uit naar haar volgende boek —
ik ben officieel fan.

Een psychologische thriller die je nachtrust én vertrouwen ondermijnt.