Gruwelijk, grof en rauwe emoties maar wat een verhaal!

Wat krijg je als je grove taal, rauwe emoties, gruwelijke scènes en verdrongen verdriet in een blender gooit? Juist ja: Nevada. Dit is géén verhaal voor gevoelige lezers — maar wél eentje dat blijft hangen.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
‍Het boek draait rond twee personages: Lily en Nevada. Vanaf de eerste bladzijde voel je wie aan het woord is. Jerrad Hoff hanteert een stijl die rauw en confronterend is, met grof taalgebruik dat soms op het randje balanceert — en er vaak overgaat. Maar gek genoeg stoorde het me hier niet. Vooral omdat het perfect past bij het personage van Nevada. Zijn manier van praten, denken, en kijken naar anderen is allesbehalve subtiel, maar het klopt binnen het verhaal.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
*Spicy alert!* Ja, er zitten best wat expliciete scènes in, maar ze zijn anders dan in doorsnee boeken uit dit genre. Het voelt niet plat of gratuit. Er zit pijn, verlangen en een zekere tragiek onder die maakt dat je verder wil lezen. Zelfs voor wie daar normaal niet van houdt (zoals ik), voelt het hier functioneel en zelfs intrigerend.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Wat je zeker moet weten voor je eraan begint: *Nevada* is bruut. Er worden zóveel moorden gepleegd dat je de tel verliest. En Hoff spaart geen enkel bloederig detail. Sommige passages waren zo expliciet dat ik er bijna misselijk van werd — voor mij persoonlijk had het gerust wat minder gemogen.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Aan de andere kant raakte het verhaal van Lily me diep. Wat zij als kind heeft meegemaakt, greep me naar de keel. Meerdere keren moest ik even slikken (en één keer zelfs echt wenen). Toch weet Hoff die zwaarte af en toe te breken met een onverwachte knipoog of een scène die je aan het lachen maakt. Die balans maakt het boek zo krachtig: een mengeling van afschuw, ontroering, liefde en zelfs een vleugje humor.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Het einde? Verbluffend én verwarrend. Het laatste hoofdstuk liet me achter met vragen en een gevoel van “wacht even… wat?” Maar dat maakt het net interessant. Het blijft nazinderen. Kan ook liggen aan het feit dat ik dat om 5u ‘s ochtends gelezen heb toen ik niet kon slapen
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Wat me extra aansprak: het verhaal speelt zich deels af in Primrose Hill in Londen — een plek die ik zelf bezocht heb. Die herkenning gaf het lezen nog een extra dimensie.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
In vergelijking met zijn eerdere boek *Rose* is *Nevada* een totaal ander beest. Jerrad Hoff toont hier zijn veelzijdigheid als schrijver. Rauw, eerlijk en gedurfd. Niet voor iedereen, maar wél uniek.
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Aanrader voor wie tegen een stootje kan, niet schrikt van schunnige taal, en openstaat voor een donkere, emotioneel geladen rollercoaster. Jerrad zei zelf al dat het misschien niet helemaal mijn genre is, maar toch heb ik ervan genoten.