Indrukwekkend en boeiend debuut

Bedok, Singapore 1996, Genevieve Yang is acht jaar wanneer haar leven en dat van haar ouders en grootmoeder danig overhoop wordt geschopt. Haar grootvader, waarvan gedacht werd dat hij omgekomen was tijdens de oorlog in Maleisië, blijkt daar echter een tweede gezin te hebben. Nu hij daadwerkelijk is overleden wordt de familie voor het blok gezet en nemen noodgedwongen de onbekende zevenjarige kleindochter Arin op in hun gezin. Genevieve en Arin groeien op als twee zussen met een hechte band die beiden de druk voelen van de hoge verwachtingen die hun moeder Su heeft. Twintig jaar later, wanneer moeder Su op sterven ligt ziet de hechte band die de zussen hadden er toch heel anders uit. Waar Arin succesvol is, is Genevieve echter op vele vlakken afgeweken van wat er van haar werd verwacht.

‘De tweede dochter’ is de al veel geprezen debuutroman van Jemimah Wei (1992, Singapore) en werd vertaald door Dirk-Jan Arensman. Wei is één van de ‘5 under 35 honories’ van de National Book Foundation en won voor haar korte verhalen de William Van Dyke Short Story Prize.

Het verhaal begint met een proloog waarbij je als lezer meteen het einde van het verhaal krijgt voorgeschoteld. Je blijft echter met twee vragen achter: hoe kan het gebeuren dat twee zussen zo tegenover elkaar zijn komen te staan en komt dit bij het sterfbed van hun moeder toch nog goed. Door dit ijzersterke begin word je meteen gegrepen en het boek in getrokken. Het eerste enthousiasme wordt echter een klein beetje getemperd. In het eerste deel van het verhaal lijkt de schrijver nog een beetje zoekende naar de toon en stijl van het verhaal, waarbij ze af en toe even uit de bocht vliegt en het iets te mooi lijkt te willen maken.

‘Ze kauwde op het uiteinde van haar vlecht, en toen ze opkeek, kon ik de parels van haar speeksel tussen haar haarstrengen door naar me zien knipogen.’

Wanneer het verhaal echter vordert laat Wei je in de huid van Genevieve kruipen. Je leeft mee met al haar successen en mislukkingen in haar zoektocht naar meer vrijheid. Tegelijkertijd kun je je af en toe ook ontzettend irriteren aan haar laksheid en slachtoffer gedrag. Het zelfde lukt de schrijver bij de andere zus, Arin. Ook bij haar gaan je gevoelens als lezer alle kanten op.
Dat het opgroeien in het Singapore van rond de eeuwwisseling niet makkelijk is, weet Wei heel goed duidelijk te maken. Beide zussen zijn ieder op hun eigen manier slachtoffer van een cultuur en maatschappij waar prestatie en slagen in het leven belangrijk is en schaamte een grote rol speelt. Het belang van familiebanden, voldoen aan verwachtingen maar toch ook de liefde voor elkaar zijn enkele thema’s die op een heel mooie manier worden uitgewerkt.

De tweede dochter is een indrukwekkende en boeiende debuutroman, die met name gaat over de sterkte van familiebanden en de liefde die daar onlosmakelijk mee verbonden is tegen de achtergrond van een maatschappij waar je voortdurend moet voldoen aan hoge verwachtingen.