Potentie is er!

Om positief te beginnen:
- prachtige cover
- schrijfstijl is vlot en leest makkelijk weg
- verhaal heeft zeker potentie

Dan de rest….

Het voelde alsof ik een tweede draft aan het lezen was. De redacteur die hieraan gewerkt heeft moet zich ernstig achter de oren krabbelen! Het voelt alsof ik bij een serie in seizoen 3 ben ingestapt en elke andere aflevering heb gemist waardoor je veel niet snapt.

Het verhaal begint vlak voor de proeven. De mensen die meedoen hebben een jaar getraind, maar hierover krijg je niets te lezen. De belangrijke proeven? Daar race je doorheen. Hierbij ontbreekt de spanning en het gevoel dat er iets op het spel staat. En hoezo is ze kapot na het zien van foto’s maar bij fysieke inspanning struint ze vrolijk door het instituut? Wel wordt je nieuwsgierig naar de hoofdpersoon (Aurora-Kahylen- Ethne). Die namen verwarren overigens alleen maar en voegen weinig toe. Mede omdat er niet echt diep ingegaan wordt op het verleden. De hele achtergrond, waarom de proeven, wie houden die, wie zijn die toeschouwers, waarom, hoe werkt het allemaal? Dat soort achtergrond kom je niet of nauwelijks te weten. Terwijl je gedurende het boek best wat info dumping hebt over dingen die, in mijn optiek, er niet echt toe doen. Overigens vond ik de “Divergent” manieren geen toevoeging maar eerder een slechte herhaling van zetten. Relaties worden zo snel opgebouwd dat het ongeloofwaardig wordt. Je gaat niet van “haat” naar “je weigert me op te geven” naar “ik hou van je” in een paar dagen.

Verder staat het boek bordenvol tegenstrijdigheden. Zo ligt 1 persoon gewond op bed en kan amper bewegen om drie zinnen later in een auto te rijden en weer een paar zinnen verder loopt hij vrolijk rond. Of het feit dat ze zich schuldig voelt over de eerste “moord” dat ze er bijna dood aan gaat maar als ze een van haar beste vrienden (bijna) vermoord, gaat ze op date?!?

Het was voor mij heel erg vertellen en niet laten zien. De schrijver heeft de wereld in haar hoofd en wil er zeker van zijn dat wij het snappen. Om dat te bereiken wordt alles uitgespeld. Ook bij emoties. Ipv het te laten voelen worden we aan de hand meegenomen en woord voor woord het gevoerd. Dit neemt spanning weg en zorgt dat je zelf niet kunt puzzelen.

Al met al heb ik, ondanks de kritiek, best genoten van het boek. Ik zie de potentie van het verhaal en ook zeker van de schrijfster. Alleen heeft dit boek nog wel een hele goede redacteur nodig die er met een stofkam doorheen gaat!