Mooi maar ook een herhaling van zetten

Ik had nog niet eerder iets van Aline van Wijnen gelezen en toch had ik de hele tijd het gevoel dat ik het boek al kende. Het duurde even voor ik de puzzelstukjes in elkaar had en waarom het me zo bekent voorkwam. Mijn dochter had namelijk het boek: de verloren dromen van Valeria van dezelfde auteur gelezen en daar een boekverslag van gemaakt. Het boek zelf had ik niet gelezen maar het verslag van mijn dochter wel. De relatie tussen Janna en Rolf voelde als een 1 op 1 kopie met wat mijn dochter had beschreven. De dode oma, de zoektocht die volgde, alles lijkt op elkaar. Details verschillen maar het concept is hetzelfde. Hierdoor was ik minder geïnteresseerd in hoe het verhaal verder ging. Al met al heb ik mij best vermaakt maar zal ik niet snel nog een boek van deze auteur oppakken.