Iris en Roman hebben een plekje in mijn hart!

“Genadeloze geloften” is na “Hemelse rivalen” het tweede deel in de duologie over Iris Winnow en Roman Kitt, geschreven door Rebecca Ross. Heb je het eerste deel nog niet gelezen, maar wil je dit wel nog, zou ik in verband met spoilers hier nu stoppen met lezen. “Genadeloze geloften” gaat verder iets na waar het verhaal stopt in het eerste deel. Roman is nog steeds spoorloos en Iris wacht in spanning op een teken van leven. Via de magische verbinding via hun typemachines probeert ze hem te bereiken. Wanneer er eindelijk een brief van hem terug arriveert, wordt Iris haar grootste angst bevestigd: Roman is zijn geheugen kwijt sinds hij wakker is geworden in het vijandelijke kamp. Zal Roman zich haar weer gaan herinneren?

De liefde die tussen Iris en Roman aanwezig is, is zo ongelofelijk sterk. Maar hun wereld is verscheurd door oorlog en beide bevinden zich in een ander kamp, recht tegenover elkaar. De magische band via de typmachine speelt ook in dit verhaal weer een mooie rol en het is heerlijk om hun berichtverkeer heen en weer te lezen. De oorlog begint zich steeds meer te verplaatsen richting Oath, richting Iris. Roman begint zich steeds meer te herinneren en zich (achter Darce zijn rug om) af te zetten tegen hem. De toevallige ontmoetingen zorgen ervoor dat ze elkaar toch weer weten te vinden en op die momenten spat de liefde van de pagina’s, zelfs als ze niet mogen laten zien dat ze elkaar kennen. Het ging de personages in dit tweede deel wel iets te gemakkelijk af op bepaalde momenten en de toevalligheden vielen soms ook iets te spontaan uit de lucht. Toch leef je enorm mee met Iris en Roman en blijf je hopen dat ze uiteindelijk weer bij elkaar terecht zullen komen. Liefde overwint alles toch?

De schrijfstijl van Rebecca Ross is pakkend, sfeervol, meeslepend, liefdevol en prettig. Het is heerlijk om eindelijk (het was even wachten op de vertaling) te weten hoe dit verhaal afloopt. Zodra je aan het lezen bent heeft het verhaal je weer helemaal in zijn greep en ondanks dat het mij minder pakte dan het eerste deel, heb ik er weer enorm van genoten. Stiekem zou ik best nog wel willen lezen hoe het nu verder gaat met Iris en Roman, deze twee hebben namelijk echt een plekje in mijn hart. Hun verhaal heeft in dit deel ook zeker wel een mooi afgesloten einde. Alleen het allerlaatste hoofdstuk vanuit Enva maakte mij toch wel weer nieuwsgierig, hier zie ik nog wel openingen voor meer, wie weet ooit. Het is in elk geval absoluut een fijne duologie die vele lezers (ook de lezers die minder fanatiek fantasy lezen) een hele hoop leesplezier zal bezorgen.