Een verhaal over het vinden van je plekje in de wereld..

“Alleen in de nacht” is een niet al te dik kinderboek (slechts 110 pagina’s) over acceptatie, angst voor het onbekende en het vinden van je plekje in de wereld. In het verhaal volg je Frank, een eenzame, introverte jongen. Hij heeft geen vrienden en spendeert zijn tijd het liefst met het lezen van boeken. Op zijn negende verjaardag komt Frank zijn leven op zijn kop te staan. Hij begint te dromen over zichzelf met een vacht, kwispelende staart en een aandrang om op zijn buik gekriebeld te worden, net als zijn buurhondje Uffe. Hij voelt zich nog heviger dan normaal anders dan de rest van de mensen. Ondertussen verspreidt zich een angstaanjagend gerucht door de stad: Er is een beest in de stad dat onschuldige mensen aanvalt. Frank begint te twijfelen of zijn dromen wel echt dromen zijn?

Frank is eigelijk heel eenzaam en kan moeilijk aansluiting vinden. Veel kinderen en zelfs volwassenen zullen zichzelf daarmee kunnen identificeren. Want vrienden maken is helemaal niet voor iedereen zo vanzelfsprekend. Zeker niet als je jezelf anders voelt dan de rest en geen gelijkgestemde mensen kunt vinden. Niet iedereen is dol op dezelfde dingen en iedereen kan zich tijdens bepaalde situaties anders voelen. Iedereen is uniek en heeft zo zijn/haar eigen emoties. Het moeilijke is dat mensen vaak niet verder kijken dan hun neus lang is. Daarnaast zijn oordelen snel gemaakt en als die eenmaal gemaakt zijn is het vaak moeilijk om te nog te doorbreken. In sommige situaties zelfs onmogelijk. Heel mooi om gedurende dit verhaal te lezen wat Frank denkt en voelt en zo samen met hem de puzzelstukje langzaamaan te ontdekken en de situatie te begrijpen.

De schrijfstijl van Mats Strandberg is eenvoudig, beklemmend, spannend, fantasierijk, luchtig en warm. Toch vond ik dat er een stukje diepgang miste en het geheel te oppervlakkig was. Het verhaal miste teveel sfeer en details. Ik denk dat als dat er wel geweest was, het de lezers veel meer aan het denken had kunnen zetten en had kunnen raken. Het was net even iets te simpel gehouden in woorden. De tekst en de illustraties van Sofia Falkenhem sluiten wel erg mooi op elkaar aan en daardoor kom je wel iets beter in het verhaal terecht. Het einde sluit het geheel prettig af, maar is net iets te abrupt en open voor mijn smaak. Het verhaal had absoluut potentie, maar komt net niet geheel tot zijn recht en dat was jammer, want de boodschap die het bevat is wel erg origineel en sterk.