Jan rap en z’n maat

Het boek Jan rap en zijn maat is geschreven door Yvonne Keuls. Het komt uit in 1977 het werd verfilmd in 1989.
Het gaat over mensen die een soort opvanghuis beginnen. Ze zijn eigenlijk zelf nog op zoek wat ze willen zijn; een opvanghuis, crisiscentrum of een tehuis. Voor het gemak schrijf ik over het opvanghuis.
Het is een sociale roman die Yvonne Keuls heeft geschreven naar aanleiding van haar ervaringen in het opvanghuis. Er komen allemaal jongeren binnen lopen waarvan ieder zijn eigen verhaal heeft. In het boek volg je eigenlijk de zoektocht van het personeel.
Ze zoeken antwoorden op vragen zoals: moeten we iedereen zomaar binnen laten?, Hoeveel afstand hou je van de jongeren, en welke fouten kan je wel en niet maken?.
Maar je merkt ook de vooruitgang van de jongeren en hoe moeilijk het soms is voor hen om te functioneren in de maatschappij. Ook zie je dat het systeem als het ware faalt voor deze jongeren. Ze worden slecht behandeld bij instanties en krijgen niet de hulp die ze nodig hebben.
Het is best moeilijk om de karakters te beschrijven aangezien het er heel veel zijn wel hebben ze vrijwel allemaal een ingewikkelde thuissituatie en komen ze al uit andere tehuizen, internaten of instellingen.
Het boek is als een soort dagboek geschreven er zijn geen hoofdstukken,maar data.
Het is vanuit Yvonne’s perspectief geschreven dus je zou kunnen zeggen dat het een subjectieve benadering is.
Ik vond het een interessante benadering op het thema jeugdzorg, Omdat ze best streng was op hoe instanties het regelde( Waaronder het opvanghuis), Maar ze ook veel benaderde met de “ We zijn ook maar mensen” filosofie. Dit vond ik een hele frisse inkijk.
Ik merkte duidelijk dat het uit een andere tijd was door bijvoorbeeld het taalgebruik. Dit vond ik ook weer heel interessant om te zien hoe het er dingen er in die tijd aan toe gingen en dan dat te vergelijken hoe het nu geregeld is. Ik vind dit een interessant onderwerp, ik heb er al eerder over gelezen en gekeken.
Ik kan het begrijpen als het boek door mensen saai en sloom wordt gevonden. Het kan soms een beetje langdradig zijn of er gebeurd hele hoofdstukken vrij weinig. Desondanks zou ik het wel aanraden, al lees je maar een paar hoofdstukken. Het is interessant om een inkijkje te krijgen in de verhalen van deze jongeren die vaak nog kind zijn.