Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

De afgrond wordt een kloof

Helena van D 05 september 2018
"We zijn gewend te geloven dat de taal die we gebruiken en de woorden die we kiezen de werkelijkheid beschrijven. Maar niets is minder waar. Ze maken die werkelijkheid."


Robin Elias (pseudoniem van David Onnekink en Martine Veldhuizen) gebruiken taal en woorden om hun verhaal, hun werkelijkheid te delen in een literaire vorm. Oker beschrijft het verhaal van een jong gezin, bestaande uit vader Daan, moeder Nina en hun vierjarige dochter Roos, dat voor enkele maanden naar Los Angeles, ‘stad van de engelen’ en Californië vertrekt voor het werk van Daan en Nina en dat ook enkele weken een rondreis maakt door het stoffige okerkleurige landschap in het gebied rond de Grand Canyon. De titel vinden we ook terug in een terloops vermelde koffer:

"Thuis puilt het huis uit van de sfeervolle en persoonlijke spullen. Op de witte servieskast ligt een vintage koffer in okerkleurig skai. Daarin zitten de Hannah-spullen. Een roze draak met knisperende oren, een pluchen olifant, rompertjes in pasteltinten, gipsafdrukken van haar voetjes en handjes, fotoboeken. En kaarten. De ene helft bestaat uit geboortefelicitaties. De tweede uit condoleances."


Daarmee is meteen duidelijk waarmee Daan en Nina worstelen. Door het verlies van hun dochter Hannah (een palindroom, een ‘keerwoord op die onomkeerbare dag’) staan ze aan een afgrond in hun leven waarvan ze de enorme diepte nog niet kunnen zien. Beschreven wordt, dat ze een vrije val maken en zich nog bevinden in de ruimte tussen sprong en klap. Daarom doen ze hun best voor elkaar en voor hun dochter om zo normaal mogelijk verder te gaan met leven. Ze werken, doen boodschappen, gaan naar de kerk, spelen met Roos en maken uitstapjes, maar omdat ze in den vreemde op elkaar zijn aangewezen, moeten ze op een gegeven moment wel met elkaar en met Roos spreken over de grote afwezige in hun gezin.

De hoofdstukken worden afwisselend vanuit het perspectief van Daan en van Nina verteld. Daardoor wordt duidelijk wat het verlies van Hannah voor hen allebei afzonderlijk heeft betekend en waarom het zo ongelofelijk moeilijk is om verder te gaan. Qua stijlfiguren vinden we veel verwijzingen naar sprookjes in Oker, omdat "bijna alle grote sprookjes gaan over verlies, over dood." Voor dochter Roos is het verlies van haar zusje nauwelijks te begrijpen; voor haar lopen de wereld van sprookjes en de werkelijke wereld volledig in elkaar over. In de loop van het boek lijkt het erop, dat Daan en Nina de bodem bereiken van de kloof die de dood van Hannah in hun leven heeft geslagen.

Alhoewel Oker een verhaal is dat zeker herkenbaar kan zijn voor mensen die met het verlies van een kind geconfronteerd zijn, mist het verhaal hier en daar toch literaire overtuigingskracht. De verwijzingen naar sprookjes zijn wel zeer talrijk en doen in sommige gevallen wat gekunsteld aan. Over de kleine Roos komt de lezer veel te weten, terwijl er aan de impact die de dood van Hannah moet hebben gehad op de relatie tussen Daan en Nina helaas veel minder aandacht wordt besteed. De vlotte stijl waarin het boek geschreven is en de mooie zinnen, beelden en gedachten die beschreven worden maken van dit qua thematiek toch wel verdrietige verhaal een boek dat je je desalniettemin blijft herinneren.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Helena van D