Vermakelijk debuut met grote knipoog

Het vertellen van verhalen zit Kimberly Klaver (1985) in het bloed. Dat deed ze vooral als actrice en programmamaakster, maar ook als columnist bij Kek Mama. En nu is er haar debuutroman Zuid-moeders breken niet, waarvoor ze wellicht volop inspiratie kon opdoen uit haar eigen leven als niet zo typische Amsterdam Zuid-moeder. Onlangs werd bekend dat de roman bewerkt zal worden tot een televisieserie en dat het boek een vervolg zal krijgen.

In Zuid-moeders breken niet is de hoofdrol weggelegd voor de vrij opgevoede spirituele Poppy, die dolverliefd en zwanger intrekt bij de liefde van haar leven, chef-kok Alex. Ze leerde hem kennen tijdens haar wereldreis, waar de liefdesvonk tussen beiden oversloeg. Wat ze niet weet is dat ze zich daarmee vestigt in een wereld van schone schijn, botox, roddels en rijkdom waar de moedermaffia regeert en waar ze als vreemde eend in de bijt de aandacht trekt.

Klaver weet de lezer direct het verhaal in te trekken met een thrillerwaardige proloog, die weinig feelgood voorspelt. Je vraagt je direct af welk verschrikkelijk drama Poppy doet besluiten om met bloedrode vlekken op haar kleding samen met haar zoontje Wolfje op de vlucht te slaan. Het verhaal komt daarna in rustiger vaarwater als de auteur elf maanden terug in de tijd gaat.

De schrijfster plaatst haar hoofdpersoon in een waar wespennest en schetst een beeld waar de vrouwen alleen bezig te lijken zijn met het uitgeven van het geld van hun echtgenoten en er altijd Instagramwaardig uit te zien. Het motto is zien en gezien worden. Hun mannen, die een bijrol in het verhaal spelen, zijn net zo erg: brallerige haantjes die de huwelijkse trouw niet al te nauw nemen. Het is oppervlakkigheid troef, waarbij vriendschap louter draait om status en niet om oprechte kameraadschap. De positieve uitzondering hierop is Poppys vriendin Yasmin die, net als de rondborstige Bobby met haar gay best friend, de valse nicht Frank, Poppy door haar nieuwe leven gidst.

In een soepele en beeldende schrijfstijl neemt Klaver het dagelijks leven in Amsterdam Zuid humorvol op de korrel. Vooral de ‘recht voor zijn raap’-dialogen van Bobby zijn ronduit grappig. Maar ook de dialogen van Poppy die in haar gedachten van haar hart geen moordkuil maakt, zijn heerlijk om te lezen. Vooral moedermaffia Suus moet het hierbij ontgelden.

'Ach natuurlijk, Suus de goeddoener. De vrouw die naast supermama ook nog eens de wereld redt.'

'Wat heb ik toch een hekel aan deze vrouw met haar neppe glimlach en botoxbek.'

Dat de personages stuk voor stuk over de top en eendimensionaal zijn stoort geen moment. Hun rol is niets meer dan figuratief voor het decadente wereldje waarin ze zich bewegen en ze vervullen die rol met verve. Dat Poppy ook redelijk vlak blijft in haar ontwikkeling is jammer en een gemiste kans om het verhaal net dat extra beetje diepgang te geven. Klavers oordeel over de oppervlakkige levensstijl is overwegend mild, maar kritiekloos is ze geenszins.

'Ik merk dat het nogal dubbel voelt, hoe bevooroordeeld wij zijn dat we door het bieden op een heerlijke avond met fantastisch eten en dito man, geld voor het goede doel inzamelen en ons op de schouder kunnen kloppen.'

De keuze om het verhaal vanuit ik-persoon Poppy te schrijven pakt goed uit, omdat je op deze manier samen met haar als buitenstaander het gedroomde leven van de ‘rich and famous’ ervaart en je je net als Poppy verbaast over de uiterst vermoeiende gecompliceerdheid van het in stand houden van het perfecte plaatje. Klaver bouwt het verhaal vakkundig en uitgebalanceerd op naar het moment van de proloog waarin Poppy in een regelrechte nachtmerrie terechtkomt en zichzelf lijkt te gaan verliezen. Het iets te gemakkelijke feelgoodeinde dat daarop volgt doet daar niets aan af.

De bijna karikaturale beschrijving van de personages, hun doen en laten en de manier hoe ze Poppy haar weg laat vinden maakt Klavers debuut bovenal een uiterst vermakelijke, luchtige roman waarin clichés worden uitvergroot en vooroordelen worden bevestigd terwijl het leven in Amsterdam Zuid met een grote knipoog op de korrel wordt genomen.