Waan je in het zestiende eeuwse Amsterdam

Met bewonderenswaardig veel inlevingsvermogen heeft Jacobine van den Hoek dit verhaal over Fye Lieveheer in het zestiende-eeuwse Amsterdam geschreven. Als meisje is Fye verliefd op Laurens, maar hij wordt door zijn ouders naar Geneve gestuurd om predikant te worden. Dus als appelboer Ger om haar hand vraagt, trouwt ze met hem. Maar haar hart blijft pijnlijk gesloten voor deze man die haar zo lief heeft. En als Laurens weer in haar leven verschijnt, vindt Fye het moeilijk om niet opnieuw voor hem te vallen. Fye heeft een soort zesde zintuig. Ze droomt en ziet dingen die nog moeten gebeuren. Die gave brengt haar in de problemen, want ondanks waarschuwingen, kan ze er niet over zwijgen. Fye, haar dochter Sara en haar vriendin Jacoba worden in dit boek worden neergezet als sterke vrouwen, terwijl de mannen zich overgeven aan hun driften en impulsen. Gelukkig zien we dat Ger verandert van een slappe kerel in een man die het voor haar opneemt. Als lezer waan je je echt even in het Amsterdam van de zestiende eeuw. Dat komt door de beschrijving van omgeving en gewoonten, de ouderwetse namen en de oude woorden (warmoes, teljoor, patijnen) die erin verwerkt zijn. De gebeurtenissen in het boek zijn gebaseerd op waargebeurde feiten, zoals de weeshuisziekte en de beeldenstorm. Jacobine heeft grondig onderzoek gedaan naar deze periode. Op het eind van het boek volgen de gebeurtenissen elkaar snel op en moet de lezer goed opletten. Het boek leest prettig. Jacobine heeft een ruime woordenschat, maakt mooie zinnen, gebruikt vergelijkingen passend bij de tijd en kan de gemoedstoestand en gevoelens van Fye goed verwoorden. Ik heb genoten van dit historische verhaal over moed en liefde.