Een mindfuck van jewelste

Wat een geniale mindfuck was dit? ?
Ik heb er weken over lopen tobben…
Wat is realiteit en wat is sureeël?
Wat is waarheid en wat is leugen? Echt of fake?
Ik geraakte er maar niet uit.

Het verhaal legt enkele pijnpunten bloot over de hoge werkdruk in Japan. Lange dagen, ondergeschikte klusjes op de werkvloer als vrouw , mee op werfbezoek naar fabrieken enz.
Haar ‘oplossing’ voor dit probleem is doen alsof ze zwanger is.
Hamvraag: wie houdt ze nu eigenlijk voor de gek? Haar omgeving, collega’s of zichzelf? Of de lezers?

Dat het onderliggend ook gaat over eenzaamheid, het gevoel van nergens bij te horen. De genderidentiteit, het opkomen voor jezelf, aan verwachtingen moeten voldoen vind ik heel intrigerend. Dit is niet alleen in Japan het geval.

Het boek wordt tevens vanuit de ik-vorm geschreven wat het nog bijzonderder maakt. Men zit als lezer als het ware in het hoofd van Shibata.
Op de eerste rij gedurende de zwangerschap vanaf week 5 tot week 40.
Zwangerschapsapp, naam kiezen , etensgewoonten, Ook aerobicslessen voor zwangere vrouwen, daaruit voortvloeiend het gevoel van saamhorigheid. We zijn erbij en lezen met stijgende verbazing.
Tot 1 jaar na de ‘geboorte’.
En die laatste 4 pagina’s kwamen aan als een mokerslag.

Veel dank aan uitgeverij Mozaïek en Nienke Timmers.