Niets is wat het lijkt

Gebroken engelen Karin Slaughter
WAUW! Dit is het eerste woord wat zo ongeveer de lading dekt na het lezen van deze literaire thriller. Het verhaal zit zó ingenieus in elkaar dat ik alleen maar met bewondering en verstomming achterblijf. Hopend op een vervolg!
Er was eens … een onooglijk klein stadje ergens in Amerika.
Daar is op de avond van de Nationale feestdag, 4 juli een vuurwerkshow gepland. Terwijl (bijna) iedereen dáár aanwezig is worden 2 tienermeisjes en bovendien beste vriendinnen ontvoerd en vermist. Cheyenne en Madison waren onafscheidelijk en agent Emmy-Lou is vastbesloten om te meisjes te vinden en te herenigen met hun ouders. Deels om haar geweten te sussen na het negeren van ‘een rode vlag’. En deels omdat de moeder van Madison háár jeugdvriendin is. Het escaleert uiteindelijk tussen Emmy-Lou en Hannah tot op ‘non-speaking terms’. Radeloos probeert Emmy als agent met de steun van haar vader, de sherrif, met de moed der wanhoop de strijd tegen de tijd aan te gaan. Want hoe langer het duurt vooraleer de meisjes gevonden worden, hoe groter de kans dat ze niet levend worden teruggevonden. Het lijkt wel een beerput die wordt opengetrokken. De 2 vermisten lijken niet wat de goegemeente denkt dat ze zijn. En die stelling geldt trouwens nog voor meer mensen/inwoners.
Het boek beslaat eigenlijk 2 delen en 1 kleintje.
*1ste deel: van de vermissing tot de ontknoping.
*2de deel: 12 jaar later, na de vrijlating van de toentertijd hoofdverdachte. En bovendien de vermissing van een andere tiener. Dezelfde modus operandi als de vorige keer. Dit betekent weer een race tegen de klok voor Emmy. Ze is vastbesloten om fouten uit het verleden trachten goed te maken en Paisley (levend) terug te vinden. Ondertussen heeft ze hulp gekregen van haar zoon Cole. Die is in de voetsporen van zijn ma en opa getreden.
*3de deel: 12 dagen later. SPOILER! Tel daarbij nog een doodgewaande tante die een gereputeerde pedo jager en profiler blijkt. Een mix om ú tegen te zeggen en om de jacht (terug) te openen.
MINPUNT: Zoek de fout! Er staat nl. een kemel van een vervoeging op blz. 327! Dit is uiteraard te wijten aan de vertaling. En er komt nog meer… Blz. 11 ‘de zonnebrand wordt weggezweet’ lk denk in correct Nederlands dat dit ‘uitgezweet’ hoort te zijn. Bovendien zonnebrandolie wrs? Zonnebrand wegzweten lijkt me quasi onmogelijk. Blz. 14 het woord ‘boeien’ is daar niet op zijn plaats. Zou hoogstwaarschijnlijk ‘kappen’ of ‘boeit mij niet’ moeten zijn in de juiste context. Dit vind ik persoonlijk heel erg jammer. Het zou eigenlijk niet mogen. Ben ik dan de enige die zo opmerkzaam is, vraag ik mij af?
Inhoudelijk dan: Madison wordt in het boek expliciet diverse malen als ‘dik’ bestempeld. Blz.24 o.a. ‘de dikke’ en verder’babyvet was nog volop aanwezig enz. In een later stadium werd ze plots ‘tenger’ genoemd. blz.247. Wat eerder van toepassing was op Cheyenne.
Tevens had ik wat moeite om Dylan Alvarez van schoolagent die niks afwist van drugs plots in het 2de deel als familierecht advocaat te zien. Zonder voorafgaande inleiding, zie blz.208.
Dit was mijn eerlijke beschrijving van een voor de rest TOP thriller. Die alle ingrediënten bevat om verfilmd te worden. De personages zijn ‘aaibaar’ en menselijk, worstelend met hun persoonlijke demonen en tegelijkertijd verwikkeld zitten in een grote zaak. Waarvoor dank aan Karin Slaughter en Harper Collins.