Een Soort van Liefde

uitgeverij De Bezige Bij
****

Een Soort van Liefde van Alicja Gescinska is, om het met een platgewalst adjectief te zeggen, gewoonweg … prachtig! Superlatieven schieten bij de appreciatie ervan eigenlijk tekort. Dit boek bevat alles wat je van een ware roman verwacht: liefde, passie, een vleugje erotiek … maar ook de hartverscheurende onmogelijkheid om samen te zijn en het onpeilbare verdriet dat dit met zich mee brengt. Om van een tragische speling van het lot nog maar te zwijgen … In deze debuutroman vertelt Alicja Gescinska over de onmogelijke liefde tussen Raymond en Anna en over de tijd die soms nodig is om de ander helemaal te begrijpen.

Drie hoofdpersonages bevolken het boek. Vooreerst is er Eilsabeth die na de dood van haar bejaarde vader zijn huis leegmaakt. Al vlug blijkt dat ze geen al te hechte band met hem had. Om een voor haar onduidelijke reden liet hij haar en haar moeder in de steek toen ze nog klein was. Na de scheiding logeerde ze af en toe bij hem. Ze onthoudt vooral zijn belerende houding. Zijn spullen zeggen haar weinig. Ze doet ze voor een prikje van de hand, ook de oude piano waar hij zo aan verslingerd was.
Dan is er Anna, een uitwisselingsstudente die instant verliefd wordt op de veertig jaar oudere professor Vernon. Pas na enige tijd daagt het de lezer dat dit Elisabeths vader is … Door een slimme constructie, waarbij de lezer al eens op het verkeerde been wordt gezet, zet Alicja Gescinska beide vrouwelijke protagonisten tegelijk tegenover en naast elkaar. Hoewel ze elkaar nooit hebben ontmoet, hebben hun beide levens die van de ander immers in hoge mate beïnvloed. Ze horen bij elkaar, en toch ook niet.
Het derde hoofdpersonage is uiteraard Elisabeths vader en Anna’s vlam, professor Raymond Vernon. Voor de ene ‘papa’, voor de andere ‘Ray’.
Voor de ene een afwezige, vreemde vader, voor de andere de liefde van haar leven. Raymond komt in het boek niet aan het woord; over hem wordt alleen maar verteld, door Anna en Elisabeth, en ook door zijn collega’s en studenten die hem adoreerden.

Naast het beklijvende verhaalgegeven, doet de auteur ons ook nadenken over wat liefde nu eigenlijk is. Een moeilijke vader-dochterverhouding, een passionele liefde tussen een twintig- en zestigjarige, de warme genegenheid van studenten voor de prof die ze zo bewonderen … Over welk soort liefde het ook gaat, zeker is dat ze ons leven danig kan bepalen.
Gescinska belicht ook hoe verschillend we elkaar kunnen waarnemen. Elisabeth komt tot het verrassende inzicht dat haar vader, die zij maar lauwtjes bejegende, door zijn studenten geadoreerd en door Anna zelfs vurig bemind werd. Hoe goed kennen we onze ouders (kinderen) eigenlijk?
Zonder door te drammen, geeft Gescinska Een soort van Liefde ook een extra filosofische toets. Op de acherflap beweert psychiater en gedragstherapeut Dirk De Wachter heel terecht dat dit boek ‘het ultieme bewijs levert dat over de liefde meer te zeggen valt in de romanliteratuur dan in wetenschappelijke publicaties.’
Een Soort van Liefde is het soort boek dat je koestert en steeds opnieuw wil lezen.

​