Nevels overal

Marceline de Waard wilde al van jongs af aan schrijver worden. Uiteindelijk maakte ze na haar vijftigste de keus om minder te gaan werken en een paar dagen per week te schrijven.
Nevels is haar zesde boek en het eerste dat ik van haar las.
In Nevels maken we kennis met Felicia (Fay) en haar familie: haar hoogbejaarde moeder woont nog in het familielandhuis in Drenthe met de huishoudster. Fays broer Olaf vermoedt dat hun moeder aan het dementeren is en wil haar in een verzorgingshuis plaatsen. Fay is het hier niet mee eens en wil zelf voor haar moeder gaan zorgen, tot groot ongenoegen van haar man Frank.
Nevels is een goed gekozen titel, want er zijn nogal wat zaken in nevelen gehuld in heden en verleden. Fays moeder heeft de gewoonte om ’s ochtends vroeg naar buiten te gaan om bij het ven naar de nevels te kijken. Als kind vond Fay dit fascinerend om mee te maken, vooral omdat moeder er dan nevelsprookjes bij vertelde.
Fay is de ik-verteller van het verhaal en omdat zij een dromerig type is dat net als haar moeder een beetje in haar eigen wereld leeft, ontgaan haar bepaalde dingen. Zij maakt van alle personages de grootste ontwikkeling door.
Het boek leest vlot, mede omdat het veel dialogen bevat. De auteur houdt erg van vergelijkingen en metaforen en gebruikt die volop in het verhaal. Dat had wat mij betreft wel wat minder gemogen. Ook de dagboekfragmenten die in het boek zijn opgenomen deden nogal overdreven en kitscherig aan. De ontwikkeling die Fay doormaakt vond ik niet geheel geloofwaardig, maar aan het eind lijkt ze zichzelf weer hervonden te hebben.
Er komen veel thema’s in het boek aan de orde: ouder worden/dementeren, de verhouding tussen ouders en kinderen, tussen man en vrouw en de tegenstellingen tussen stad en platteland. Het boek zet je aan het denken over deze thema’s en dat is mooi gedaan. De schrijfstijl vond ik niet overal even overtuigend (een voorbeeld: de ondertitel van het boek is “Een liefde rafelt, oude waarheden ontsluieren.” Deze zin vind ik persoonlijk net niet lekker lopen). Toch heb ik het boek wel met plezier gelezen.
Drie sterren.