Suikerbastaard, een bijzonder boek

Suikerbastaard is een bijzonder boek. Het is een geschiedenisboek, reisgids, familiegeschiedenis en liefdesverhaal in één boek bij elkaar.
Frederik, het alter ego van Jaap Scholten dat we al kennen uit Tachtig, gaat namens zijn familie op reis naar Ethiopië. Het familiebedrijf, Dupont geheten in het boek (Stork in het echt) heeft nl in het Ethiopië van keizer Haile Selassie meegewerkt aan het bouwen van suikerfabrieken. Een groot aantal Twentse jongens reisde voor een aantal jaren af naar Afrika om de fabrieken te bouwen en draaiende te houden. Sommigen kregen een relatie met een Ethiopische vrouw en er kwamen bastaardkinderen. Dawit Balthasar is zo'n bastaardkind en hij claimt dat Frederiks opa Balthasar zijn vader is. De familie gelooft er niets van en stuurt Frederik op onderzoek.
Een jeugdliefde van Frederik, Mila, wil met hem meereizen omdat zij ook op zoek is naar haar biologische vader, die als Dupont-jongen naar Ethiopië is gereisd.
De zoektocht naar Dawit en de vraag of hij familie is, speelt eigenlijk niet zo'n heel belangrijke rol in het verhaal. Het is meer de aanleiding om de reis te maken. In het eerste deel van het boek is al duidelijk hoe de vork in de steel zit. De zoektocht van Mila neemt de rest van het boek in beslag, aangevuld met achtergrondverhalen over Ethiopië, de jeugd van Frederik en Mila en bespiegelingen van Frederik over het leven in het algemeen.
Het belangrijkste deel van het boek is voor mij deel twee: dit gaat over Marinus Hilbrink. Een eenvoudige Twentse jongen die voor Dupont naar Ethiopië reist. We leren Marinus kennen via dagboekfragmenten en de brieven die hij schrijft aan zijn in Nederland achtergebleven vriendin. Dit deel bevat ook een groot aantal foto's waardoor het verhaal authentiek aandoet.
Toch is het personage Marinus verzonnen door de schrijver, een knappe prestatie wat mij betreft.
Het tragische verhaal van Marinus is prachtig geschreven en je kunt als lezer goed met hem meevoelen. Frederik en Mila blijven als personages wat vlakker, vooral Mila, maar dat komt denk ik omdat we Mila alleen zien door de ogen van Frederik.
In Suikerbastaard reizen we mee met Frederik en Mila door een vrij onbekend land met een prachtig landschap maar ook een tragische geschiedenis. Daar horen we veel meer over in het boek.
Jaap Scholten wil veel met dit boek, bijna teveel, maar het lukt hem om aan het eind tot een mooie afronding te komen.
Ten slotte wil ik nog melden dat de vormgeving van het boek prachtig is!
Vier sterren