De kracht van een kind

Met verbazing en bewondering heb ik dit boek over het volwassen worden van een alleengelaten kind gelezen. Wat knap om zo boeiend te schrijven over de dieren-en plantenwereld van een moerasgebied in North Carolina.
Keya, een kind van vijf blijft alleen achter in de hut als haar moeder wegloopt en niet terugkomt. Niet lang daarna vertrekken ook twee zussen en oudere broer, alleen haar jongste broer maakt haar wegwijs in het moeras en leert haar vooral uit de buurt te blijven van haar gewelddadige en drankzuchtige vader. Tot ook hij vertrekt en ze alleen blijft met haar vader waar ze toch van leert met de zijn boot te varen en het moeras leert kennen. Regelmatig vertrekt hij voor een paar dagen, tot hij helemaal niet meer terugkomt. Ze is nu op zichzelf aangewezen.
Geweldig hoe de auteur haar volwassen worden beschrijft en ze langzaam contact opbouwt met een paar mensen die ze vertrouwt en die haar helpen en haar vriend Tate leert haar lezen en ze worden verliefd. Wanneer Tate gaat studeren en niet terugkomt zoals hij beloofde is ze diep gekwetst dat is een deuk in haar vertrouwen. Ze bestudeert het leven in het moeras, verzamelt, schildert en noteert het leven om haar heen en dat is haar redding.
Haar contacten met de mensen uit het stadje zijn summier en omdat ze haar niet kennen is er veel onbegrip en roddel. Voor haar een vijandige wereld.
Wanneer ze opnieuw geweld ervaart en uiteindelijk op volwassen leeftijd van moord wordt verdacht volgt een (naar mijn mening te)lange beschrijving van de rechtspraak.

Een knap geschreven verhaal over volwassen worden in een mooie natuur en vijandige mensengemeenschap. Een boek dat ik met plezier heb gelezen en zeker aanbeveel.