Dansen van Oost naar West

Een goed beschreven geschiedenis van het leven achter het IJzen gordijn, dit keer niet over de DDR waar ik veel over gelezen heb, maar het leven tijdens communisme in Bulgarije. Gelukkig waren daar de systemen iets vrijer waardoor de schrijfster de kans kreeg zich te ontwikkelen en met verbazing haar omgeving en de onze kan observeren en relativeren. De beschrijving van de humor die ontstaat tijdens onderdrukking is soms hilarisch, ik heb vaak stukjes voorgelezen aan mijn lief. Dat het kapitalistische systeem voor de “bevrijde” onderdrukten veel teleurstellingen veroorzaken is heel herkenbaar vooral voor de ouderen. Veel zekerheden zijn verdwenen en het sociale leven werd onbetaalbaar. Een leven met beperkingen van artikelen is minder moeilijk dan te leven met de gevolgen van dure gezondheidszorg, sport, cultuur en verenigingsleven.
Maria Genova is na de val van de muur als jong volwassene haar liefde gevolgd naar Nederland, waar ze met vallen en opstaan een studie journalistiek heeft afgerond.
Haar verbazing over zaken die voor ons vanzelfsprekend zijn zijn soms hilarisch, geweldig hoe ze mij een spiegel voorhoudt over onze verworvenheden waarbij ik me afvraag of die in het “vrije Westen” wel zo geweldig zijn.
Ik heb dit boek gelezen in vrijwillige quarantaine thuis tijdens de corona-crisis, afhankelijk van media die gelukkig open is met een regering die probeert de crisis te hanteren, maar ook erkent dat er fouten gemaakt worden. Dat voelt als vrijheid.
De controle die multinationals hebben over onze data vind ik beangstigend en is, vrees ik niet veel anders dan in een communistisch regime. Op onze gezondheidszorg ben ik trots.
Ik heb genoten van haar verfrissende kijk op het leven, dit maakt me nieuwsgierig naar haar andere boeken, kortom dit boek is een aanrader, minder deprimerend als de meeste boeken die ik las over het communisme.