Dubbelleven in een soms onwerkelijke situatie

Kort geleden ben ik via een minibibliotheek voor de eerste keer in aanraking gekomen met een thriller van Marion Pauw en dat was ook haar eerste thriller; Villa Serena. Toen ik dan ook vlak daarna de buzzoproep voor Vogeleiland voorbij zag komen, heb ik een kans gewaagd om aan deze leesclub deel te nemen. Een aangename verrassing, dat ik ook werd ingeloot.
Ik ben iemand die veel naar de cover kijkt, spreekt die mij aan. Nu deze cover was voor een thriller wel wat saaier in mijn ogen, niet echt een cover die je bij een thriller verwacht. Maar als je dan wat verder in het boek bent, is deze cover erg goed gekozen en zie je er heel erg veel in, zoals het eiland, de vogels, de indringende ogen. Ook de kleur rood is naar mijn idee goed gekozen, signaalkleur, kleur die aandacht trekt, dreiging van gevaar, risico en die moedigheid uitstraalt
Het vertelperspectief maakt het dat dit boek vlot en fijn doorleest. Het verhaal wordt vanuit 3 perspectieven verteld, Berend, Nicole en later ook Pup. Meer en meer krijg je zo een goede inkijk in het leven van, misschien wel de hoofdpersoon, Marianne.
Deze manier van schrijven heb ik de laatste tijd bij meer boeken meegemaakt. Steeds het verhaal vanuit die ene persoon. dit geldt ook voor de verhaallijnen, eigenlijk 2 lijnen die bij elkaar komen.
Het boek speelt zich af op Nederlands grondgebied en een deel in Spanje, ook voor mij een bekend gebied. is een extraatje.
Marianne woont met haar ouders en zus Marianne in Kampen, maar heeft zo'n hekel aan haar ouders, aan het systeem en aan school. Ze ontmoet dan de oudere Berend en vertrekt met hem naar Vogeleiland. Heel dichtbij haar woonplaats. Vreemd dan ook dat, ondanks alle zoektochten naar Marianne, haar ouders, haar zus en de politie haar niet weet te vinden. Berend heeft naast Vogeleiland nog een ander leven op het vasteland.
Na de geboorte van hun dochter komt Berend in een lastig parket. Hoe moet hij hieruit komen?
Zus Nicole draagt jarenlang het trauma van haar verdwenen zus nog met zich mee. Via een bijzondere gebeurtenis weet ze dat haar zus nog leeft.
Ik had de meeste gevoel bij de persoon Pup, hoe zij zo'n lange periode op een eiland verblijft.
In dit boek worden ook een aantal heel opmerkelijke, soms onwerkelijke situaties beschreven en dit anno 2021. Dan volgt enigszins een wat abrupt einde van het boek. Ik zou nog door willen lezen, hoe nu verder....
Al met al voor mij een prettig leesbaar boek. Alleen een echte thriller, zoals ik bij een thriller voor ogen heb (met geweld, politie etc.) was het niet .Dat betekende absoluut niet dat het leesplezier minder was. Maar meer een psychologische thriller. Of zoals Elvin Post aangaf een claustrofobische en spannende thriller.
Met dank aan Hebban en The house of books, dat ik aan deze leesclub mocht meedoen. Ook uiteraard met de actieve begeleiding van Marieke. Steeds weer leuke en afwisselende vragen. Zo lees je ook wat de ander lezers van het boek vinden of hoe zij sommige items zien.
Zodra het boek in de winkel ligt ga ik kijken!!