Het wil maar niet lukken met Mitchell en mij

Overtrokken personages, citaten met storende onderbrekingen (“Wie zijn die” - Jacob verslikt zich bijna in zijn eigen speeksel - “Ogawa’s”? of “Ik betwijfel of ik al uw toevoegingen” - Jacob staat op om te gaan - “zal lusten”.), sfeerbeelden die meer op routebeschrijvingen lijken (“De ziekenhuisdeur geeft toegang tot een smalle gang. Verderop leidt een ladder omhoog naar een valkuil, dat openstaat. Aan de rechterzijde geeft een deur toegang tot de behandelkamer.”), clowneske vergelijkingen (“Twomey heeft een een halvemaansgezicht”), abrupte introductie van talloze personages…

Ik zie maar niet in wat deze bestsellerauteur bij zoveel lezers voor elkaar krijgt. Ik had heel graag een beeld willen krijgen bij de Hollandse handelspost in Japan, maar leg ook dit boek van Mitchell weg. Na 350 pagina’s in de onvolprezen Wolkenatlas gaf ik me ook daar gewonnen. Te veel auteur, te weinig verhaal.