Schilderen met woorden

Dat Anjet Daanje de lezer in een omvangrijk verhaal kan meeslepen, weten we sinds Het lied van ooievaar en dromedaris is verschenen; een roman die al geruime tijd in de boekhandels-top 10 terug te vinden is.
Een heel stuk dunner en véél minder bekend is De Mei-jaren, een novelle uit 2004.

Daanje kan schilderen met woorden. Dat laat zij zien in dit verhaal over een Gronings echtpaar, Sibren Hartman en zijn vrouw Dop Meis, die beiden kunstschilder zijn. Zoals het echtpaar de Groningse landschappen op het doek schilderen, zo beschrijft Daanje het landschap en de schilderijen waarop het landschap is vastgelegd.

“De lucht is niet grijs, hij is ook kobaltblauw en cadmiumrood omdat ik me de zonsondergang van gisteravond herinner. Geluk zit in je hoofd”.

Daanje weet met goed gedoseerde informatie in de loop van het verhaal steeds een beetje meer duidelijk te maken wat er aan de hand is. De Mei-jaren is een verhaal over de weg kwijt zijn in een verwarrende wereld. Een tragische en tegelijkertijd prachtige novelle.