Verdriet en schuldgevoel

Wat doet het met je als je als Senegalese soldaat wordt blootgesteld aan de verschrikkingen in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog? En hoe reageer je als je beste vriend, je meer-dan-een-broer, in die oorlog sneuvelt?

David Diop vertelt het verhaal van Alfa, de jongen uit Senegal die op jonge leeftijd een tragedie meemaakt, als zijn moeder spoorloos verdwijnt, waarna hij liefdevol wordt opgevangen in het gezin van zijn vriend Mademba. Wanneer de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, vertrekken Alfa en Mademba samen naar Europa om deel te nemen aan de strijd. Daar vindt de tweede tragedie in het leven van Alfa plaats: hij verliest zijn vriend aan de oorlog. Alfa wordt gedreven door verdriet, schaamte en schuldgevoel en kan nog maar aan één ding denken: wraak. Die neemt hij op een geheel eigen en bijzondere manier.

Opvallend in het boek van Diop is het contrast tussen de mooie, aansprekende beeldspraak en het poëtische taalgebruik enerzijds, en de soms gruwelijke inhoud van het verhaal anderzijds. Doordat de zinnen meestal kort zijn, en het taalgebruik niet al te ingewikkeld is, lijkt het een eenvoudig verhaal om te lezen, maar niets is minder waar. Het is de moeite waard om het boek (of delen ervan) nog eens een keer extra te lezen, dat zal zeker helpen om het verhaal beter te begrijpen en om de diepere lagen te ontdekken. Voor mij vielen enkele zaken na herlezing beter op zijn plaats, en daardoor kon ik het verhaal (dat ik bij eerste lezing al prachtig vond) nog eens extra waarderen.