Ongemakkelijk

Ongemakkelijk, zo zou ik dit debuut willen noemen. Het ongemakkelijke zit 'm overigens niet in de leesbaarheid of stijl. Het verhaal leest heel gemakkelijk weg. Het is opgebouwd uit niet al te lange, overzichtelijke hoofdstukken, het taalgebruik is eenvoudig en de zinnen zijn kort.
De inhoud daarentegen is behoorlijk ongemakkelijk. Het is een verhaal over grensoverschrijdend gedrag binnen een gezin en de reacties van de gezinsleden daarop.

Het verhaal draait om de onderlinge relaties binnen het samengestelde gezin van Marion en haar dochter Claire, haar nieuwe partner Willem en diens dochter Alexa, die na een verblijf van twee jaar in het buitenland nu weer in Nederland bij het nieuwe gezin van haar vader komt wonen.

Het wisselende vertelperspectief laat je kennis maken met alle vier de gezinsleden, maar omdat er slechts een spaarzaam kijkje in hun hoofd wordt gegund, blijf je achter met vragen over hun gedrag. De gebeurtenissen en het gedrag hebben daardoor soms iets ongeloofwaardigs. Waarom grijpt Marion niet in en neemt zij haar dochter niet in bescherming, maar reageert zij op een nogal passief-agressieve manier op het gedrag van Willem? Wat doen de gebeurtenissen precies met Claire? En hoe kijkt Willem eigenlijk naar zichzelf? Is alles voor hem maar een onschuldig spel, zoals hij aan het einde van het boek tegenover Marion lijkt te beweren?

De personages laten zich niet echt kennen en blijven daardoor wat vlak. Het op zichzelf interessante thema komt op deze manier net niet helemaal lekker uit de verf.