Mijn all-time favoriet boekje

Opa is op een punt in zijn leven gekomen dat hij nog bij volle verstand afscheid van zijn kleinzoon Noah wil nemen voor de dementie volledig toe slaat.
Ook tijdens zijn warrige momenten geniet je van de liefde tussen opa en oma, die reeds overleden is.
Iedereen die iemand kent of gekend heeft met dementie, gaat dit zo'n prachtig verhaal vinden.
Dementie in niet leuk. Helemaal niet. Niet voor de persoon zelf maar ook niet voor familie of vrienden die langzamerhand verdwijnen uit de grijze cellen. De auteur is er in geslaagd om bijna op dichterlijke wijze een inkijk op de gedachtegang van opa te geven. De angsten en pleziertjes zitten in ieder woord verborgen.
Maar ook word je overspoeld door de liefde.
Ieder woord in dit verhaal moet je langzaam laten indruppelen omdat ze te mooi zijn om er snel over te lezen.
Een betere titel dan En elke ochtend wordt de weg naar huis steeds langer had de auteur niet kunnen bedenken. Het geeft alles weer wat er in de geest van een dement persoon gebeurt.
Tot slot geef ik jullie nu reeds mee dat dit mijn all-time favoriet boekje geworden is.