Waarheidsgetrouw, spijtig genoeg

Een mooie volwassen vrouw in een mistige straat prijkt op de cover. De titel Seringenmeisjes doet in eerste instantie denken aan iets romantisch maar aan het ganse boek zit niets romantisch aan.
Seringenmeisjes beschrijft het leven van de Amerikaanse Caroline Ferriday, de Poolse zusjes Kasia en Zuzanna Kuzmerick en de Duitse Herta Oberheuser. Dit over een periode voor, tijdens en na Wereldoorlog II.
Caroline werkt als vrijwilligster op het Frans consulaat in New York en behoort tot de beau monde. De zusjes Kuzmerick zijn gewone Poolse meisjes maar die tijdens de inval van Duitsland in Polen weggevoerd werden naar het concentratiekamp Ravensbrück. Hier komen ze dan in aanraking met het derde hoofdpersonage, dokter Herta Oberheuser, die instaat voor de medische experimenten in het zogenaamde heropvoedingskamp voor vrouwen.
Drie levens die samenvloeien tijdens het lezen. Terwijl je leest, begint je maag te verkrampen omdat je weet dat Ravensbrück één van de ergste concentratiekampen was. En het verhaal van de kampdokter wordt verteld door de ogen van de Duitsers.
Martha Hall Kelly is bij toeval op het verhaal van Caroline Ferriday gestoten. Een ware heldin die er niet mee te koop liep maar die heel wat oorlogsslachtoffers geholpen heeft.
Het verhaal rond de kampdokter is ook biografisch, alleen de Poolse zusjes hebben aangepaste namen gekregen. Dus geschiedkundig klopt het boek.
Het ene personage is makkelijker in vergeten en vergeven, terwijl het andere personage wrok blijft koesteren en er alles aan zal doen om gerechtigdheid te bekomen.
Hopelijk zullen we dit zelf nooit hoeven mee te maken en daarom maakt het het ons ook zo moeilijk om ons in te leven in deze tijd.
Een tijd die zeker niet mag vergeten worden, maar als persoon die het heeft moeten ondergaan het liefst van al wel degelijk uitgewist wordt om verder te kunnen gaan met het leven.