Zet me aan het denken

Dit lijkt een makkelijk, dun boekje, maar het is veel meer dan dat, het zet je aan het denken.
Het verhaal lijkt aan de ene kant vergezocht, en tegelijk voelt het als zeer dichtbij en heel goed mogelijk. Het roept ongemak op, dat vind ik heel knap gedaan door Van Dis.
De dictatuur, hoe ver weg is het helemaal?
Grote thema's zoals het klimaat, politiek, vluchtelingen worden in het verhaal gemixt met 'kleinere' (maar nog zeker universele) thema's als vriendschap, liefde, angst en (persoonlijke) grenzen.
Het dilemma van wegkijken of je uitspreken wordt mooi uitgewerkt met de hoofdpersoon Jákob en het zet me ook aan het denken. Durf ik mezelf genoeg uit te spreken over onderwerpen die ik belangrijk vindt? Of mag ik hierin meer stelling nemen?