Niet aan kracht ingeboet

Het is natuurlijk geen thriller zoals we tegenwoordig gewend zijn, maar knap geschreven en de plot valt ingenieus in elkaar. De gebeurtenissen worden breed uitgesponnen. Het lijkt of er weinig gebeurt, maar toch gebeurt er heel veel tussen de personages en wil je blijven lezen.
Met name de stukken waarin de rechtercommissaris met Raskolnikov praat over de misdaad en hem tussen de regels door laat voelen dat hij weet wat Raskolnikov heeft gedaan zijn meesterlijk en - ook voor ons moderne lezers – spannend.

In onze 21e eeuwse ogen is de koppeling die wordt gelegd tussen aan de ene kant zenuwziekte en aan de andere kant koorts en ijlen bevreemdend, net als hoe onnozel de vrouwen worden afgeschilderd (met uitzondering van Doenja). Maar als je daar overheen kunt lezen is het de moeite waard om te lezen.
Verder heeft het boek niet aan kracht ingeboet. Ik las een oudere uitgave, die nog als Schuld en boete is vertaald, de huidige titel Misdaad en straf vind ik passender.
Het is ook goed te begrijpen dat de verschijning een schok teweegbracht in Rusland. Een boek dat over mensen aan de onderkant van de maatschappij gaat, en waarin één van de personages ideeën van een commune uiteenzet zal niet met enthousiasme zijn ontvangen.