Waardig verhaal, mooi geschreven

Hommes moeder heeft een nare verrassing: het rare meisje uit zijn klas, Pien, komt een tijdje logeren. Waarom? Ze is onhandig, lust niks en zegt dat ze een prinses is. En ze wordt ook nog eens voorgetrokken!
Aangespoord door zijn vriend fietsenmaker Kees, gaat Homme op onderzoek uit. Wie is Pien eigenlijk?

Ik kon Hommes gevoel heel goed voorstellen, hij moet zijn eigen plekje in huis ineens afstaan aan Pien en een dag voordat Pien komt, wordt hem pas verteld dat er iets gaat veranderen de komende tijd. “Het gaat me ook niet om de spullen. Het gaat om de kamer en om het uitzicht. En om ergens de baas te zijn.”

Mooi dat Homme zich soms even terugtrekt om alles te verwerken door ijzerdieren te maken. Mooier hierin vind ik de rol van Kees. Hij luistert, oordeelt niet, maar legt de situatie op een andere manier uit. Hij leert Homme zelf de situatie op een andere manier te bekijken. Homme leert hierdoor dat de buitenkant niet altijd iets zegt over de binnenkant en situatie van een persoon.
“Voordat je een oplossing kunt verzinnen, moet je de situatie eerst goed bestuderen, Homme. Dat doe ik ook met kapotte fietsen die heir worden binnengebracht.”

Annejan Mieras heeft een waardig verhaal geschreven na haar eerste boek Portiek Zeezicht. Dit boek bevat mooie, goed uitgewerkte en realistische onderwerpen, maar nergens ligt het er te dik bovenop. Het gaat over dingen die in het leven ook voorkomen, ook bij kinderen en hun ouders: psychische ziekte, armoede, vertrouwen, zorgen voor elkaar, jaloezie, inlevingsvermogen. Een boek om van te leren en een boek waarvan het gevoel mij bij zal blijven. Mooi geschreven.