Diep geraakt

Ik val gelijk maar met de deur in huis: dit boek krijgt van mij veel meer dan 5 sterren.

De moeder van Connor is ziek en op school doet niemand normaal tegen hem. En alsof dat nog niet genoeg is, krijgt hij ’s nachts ook bezoek van een eeuwenoud, verhalen vertellend monster. De verhalen van dit monster zijn anders dan wat Conor gewend is en brengen hem in verwarring. Als het tijd is om zijn eigen verhaal te vertellen aan het monster, kan hij er niet meer onderuit en moet hij zijn grootste angst onder ogen zien.
Het gevoel van onmacht van Connor is voelbaar, heel erg voelbaar.

Het idee van dit verhaal is van Siobhan Dowd, maar na het bedenken van het idee, de personages en het begin, had ze helaas geen tijd meer om het boek af te maken tijdens haar strijd tegen kanker. Patrick Ness is met Siobhans ideeën aan de slag gegaan en heeft het verhaal afgemaakt. En hoe.
Dit verhaal is zo mooi. De bijzondere zwart-wit illustraties maken het tot een prachtig geheel. Een ontzettend mooi verhaal over moed en over loslaten van een persoon van wie je het meeste houdt.

Ik las het boek afgelopen zomervakantie, maar kreeg de juiste woorden niet op papier om te schrijven wat dit boek zo mooi maakt. Volgens mij is het heel simpel: het raakte me diep. Op een overvol Frans strand.

Wauw. Het herlezen waard.