Lezersrecensie
Betoverd door de sfeer en de poëtische schrijfstijl
"Verhalen doen ertoe Alice. Als je maar lang genoeg leeft is dat het enige wat je hebt." Met Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond heeft V.E. Schwab weer een meeslepend en magisch verhaal geschreven.
Ik was verliefd op Het onzichtbare leven van Addie LaRue, dat boek heeft een speciaal plekje in m'n hart. Maar hierna las ik geen andere boeken meer van Schwab, tot deze. Gelukkig wist Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond me nét zo te betoveren!
Het boek wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, en deze verhaallijnen spelen zich in andere tijden af. Het verhaal begint met María in 1532 en Alice in 2019. Langzaam leer je deze en andere karakters kennen, en wordt het verhaal in elkaar gevlochten. María droomt van méér. Dan ontmoet ze een weduwe, Sabine, en voelt zich tot haar aangetrokken. Een onbezonnen moment leidt tot een onverwachte twist in haar leven: ze wordt veranderd in een vampier.
Dit queer liefdesverhaal omspant decennia, en je volgt de karakters door de tijd en wereld. Van het Venetiaans carnaval tot het Londense seizoen, waar ze Charlotte ontmoet. De liefde en lust, naar bloed en elkaar, spat van de pagina's. Het is niet smutty, maar juist vol gevoel geschreven. Ik word helemaal meegezogen in het verhaal.
Maar naarmate de tijd verstrijkt, merkt Charlotte dat Sabine aan het veranderen is. Wat gebeurt er als niemand, zelfs Charlotte niet, haar kan tegenhouden? Alice is het slachtoffer van de eeuwigdurende strijd tussen de geliefden. Haar verhaallijn, inclusief flashbacks naar haar jeugd, weeft het verhaal in elkaar en naar het heden.
Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond is een dik boek (>600 pagina's), met korte hoofdstukken en een hoog tempo. Hierdoor zat ik ademloos te lezen, ik was echt weer betoverd door de sfeer en de poëtische schrijfstijl van het verhaal. Verhalen doen ertoe, en verhalen als deze blijven me nog lang bij!
Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/begraaf-mijn-botten-in-de-nachtelijke-grond-v-e-schwab/
Ik was verliefd op Het onzichtbare leven van Addie LaRue, dat boek heeft een speciaal plekje in m'n hart. Maar hierna las ik geen andere boeken meer van Schwab, tot deze. Gelukkig wist Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond me nét zo te betoveren!
Het boek wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, en deze verhaallijnen spelen zich in andere tijden af. Het verhaal begint met María in 1532 en Alice in 2019. Langzaam leer je deze en andere karakters kennen, en wordt het verhaal in elkaar gevlochten. María droomt van méér. Dan ontmoet ze een weduwe, Sabine, en voelt zich tot haar aangetrokken. Een onbezonnen moment leidt tot een onverwachte twist in haar leven: ze wordt veranderd in een vampier.
Dit queer liefdesverhaal omspant decennia, en je volgt de karakters door de tijd en wereld. Van het Venetiaans carnaval tot het Londense seizoen, waar ze Charlotte ontmoet. De liefde en lust, naar bloed en elkaar, spat van de pagina's. Het is niet smutty, maar juist vol gevoel geschreven. Ik word helemaal meegezogen in het verhaal.
Maar naarmate de tijd verstrijkt, merkt Charlotte dat Sabine aan het veranderen is. Wat gebeurt er als niemand, zelfs Charlotte niet, haar kan tegenhouden? Alice is het slachtoffer van de eeuwigdurende strijd tussen de geliefden. Haar verhaallijn, inclusief flashbacks naar haar jeugd, weeft het verhaal in elkaar en naar het heden.
Begraaf mijn botten in de nachtelijke grond is een dik boek (>600 pagina's), met korte hoofdstukken en een hoog tempo. Hierdoor zat ik ademloos te lezen, ik was echt weer betoverd door de sfeer en de poëtische schrijfstijl van het verhaal. Verhalen doen ertoe, en verhalen als deze blijven me nog lang bij!
Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/begraaf-mijn-botten-in-de-nachtelijke-grond-v-e-schwab/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Iris Windmeijer
Gesponsord
In 1938 vluchten de Freuds van Wenen naar Londen, waar Anna Freud weeshuizen opricht en op zoek gaat naar erkenning en hechte vriendschappen.
De jonge, verloren Ambre komt na een mislukte zelfmoordpoging in een hotel in de bergen terecht, waar ze zichzelf en het leven opnieuw leert te ontdekken.
