Lezersrecensie
Spannend en toffe setting, maar onsympathiek hoofdpersonage
Een nieuwe thrillerserie van eigen bodem, met Limburg als setting? Toen AmboAnthos me het boek opstuurde, was ik erg benieuwd. Maar ik was er niet zo weg van...
De setting van het boek is tof en een keer wat anders. Na een traumatische ervaring bij de Amsterdamse politie keert Alex Nievelsteijn terug naar zijn geboorteplaats in Zuid-Limburg om leiding te geven aan het coldcaseteam. In plaats van de vele thrillers in Scandinavië of onze hoofdstad, ademt dit boek ons eigen Limburg. Een unieke setting, die ook doorwerkt in de case.
Een vermissingszaak van een jonge moeder leidt tot de jacht op een seriemoordenaar. De spanning in Terugkeer is goed opgebouwd. Het perspectief wisselt tussen het heden, verleden, slachtoffer, dader én de rechercheur Alex. De puzzelstukjes worden langzaam in elkaar gelegd, en ondanks dat ik de meeste twists van mijlenver kon zien aankomen, was ik wel nieuwsgierig.
Maar de karakters blijven nogal plat en vlak, en dat is jammer. Veel karakters komen amper aan woord, en anderen zijn niet veel meer dan een karikatuur. Maar het is vooral Alex waar ik de kriebels van krijg. De rechercheur voelt zichzelf héél wat, en ondanks dat het lijkt alsof de lezer hem sympathiek moet vinden, vond ik het vooral een vervelende boomer met een hoop vrouwonvriendelijke momenten.
Alex heeft privéproblemen na de moord op zijn partner in Amsterdam, en zit aan de drank. Toch valt iedere vrouw in z'n buurt in katzwijm en wil meteen met hem naar bed. Het maakt niet uit of het een getrouwde jeugdvriendin of de HR-manager is: ze willen allemaal plezier en vrijheid-blijheid. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar de manier waarop dit is omschreven en hoe het uiterlijk van deze vrouwen wordt omschreven, krijg ik de kriebels van.
Bij de dader is het duidelijk dat het een vrouwonvriendelijk karakter hoort te zijn, maar Alex is gewoon een wolf in schaapskleren. Hoezo "Of hun ouders wisten dat hun dochters er zo bij liepen" en commentaar hebben op de kleding en borsten van een foto van tieners? En waarom gaat het vaak over borsten, (te) strakke kleding of de strakke billen van een collega? Ik zou Alex écht niet als collega willen en ik zou me niet veilig(er) in de buurt van deze rechercheur voelen.
Het is allemaal stoere mannenpraat: het constante drinken, hij zet z'n baas zogenaamd op de eerste dag voor het blok, de 'eenzame cowboys jagend op een levensgevaarlijke ontvoerder. Terwijl de rest van het politiekorps zich druk maakt om een potje voetbal.' Het moet heel duidelijk gemaakt worden dat hij echt een hele stoere kerel is.
En daarom viel het boek me tegen: de setting en spanning is goed opgebouwd, maar de hoofdpersoon was zo onsympathiek dat ik de volgende delen in deze serie niet ga lezen. Niet mijn cup of tea.
Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/terugkeer-de-mergellandmoorden-1-michael-berg/
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
De setting van het boek is tof en een keer wat anders. Na een traumatische ervaring bij de Amsterdamse politie keert Alex Nievelsteijn terug naar zijn geboorteplaats in Zuid-Limburg om leiding te geven aan het coldcaseteam. In plaats van de vele thrillers in Scandinavië of onze hoofdstad, ademt dit boek ons eigen Limburg. Een unieke setting, die ook doorwerkt in de case.
Een vermissingszaak van een jonge moeder leidt tot de jacht op een seriemoordenaar. De spanning in Terugkeer is goed opgebouwd. Het perspectief wisselt tussen het heden, verleden, slachtoffer, dader én de rechercheur Alex. De puzzelstukjes worden langzaam in elkaar gelegd, en ondanks dat ik de meeste twists van mijlenver kon zien aankomen, was ik wel nieuwsgierig.
Maar de karakters blijven nogal plat en vlak, en dat is jammer. Veel karakters komen amper aan woord, en anderen zijn niet veel meer dan een karikatuur. Maar het is vooral Alex waar ik de kriebels van krijg. De rechercheur voelt zichzelf héél wat, en ondanks dat het lijkt alsof de lezer hem sympathiek moet vinden, vond ik het vooral een vervelende boomer met een hoop vrouwonvriendelijke momenten.
Alex heeft privéproblemen na de moord op zijn partner in Amsterdam, en zit aan de drank. Toch valt iedere vrouw in z'n buurt in katzwijm en wil meteen met hem naar bed. Het maakt niet uit of het een getrouwde jeugdvriendin of de HR-manager is: ze willen allemaal plezier en vrijheid-blijheid. Dat hoeft geen probleem te zijn, maar de manier waarop dit is omschreven en hoe het uiterlijk van deze vrouwen wordt omschreven, krijg ik de kriebels van.
Bij de dader is het duidelijk dat het een vrouwonvriendelijk karakter hoort te zijn, maar Alex is gewoon een wolf in schaapskleren. Hoezo "Of hun ouders wisten dat hun dochters er zo bij liepen" en commentaar hebben op de kleding en borsten van een foto van tieners? En waarom gaat het vaak over borsten, (te) strakke kleding of de strakke billen van een collega? Ik zou Alex écht niet als collega willen en ik zou me niet veilig(er) in de buurt van deze rechercheur voelen.
Het is allemaal stoere mannenpraat: het constante drinken, hij zet z'n baas zogenaamd op de eerste dag voor het blok, de 'eenzame cowboys jagend op een levensgevaarlijke ontvoerder. Terwijl de rest van het politiekorps zich druk maakt om een potje voetbal.' Het moet heel duidelijk gemaakt worden dat hij echt een hele stoere kerel is.
En daarom viel het boek me tegen: de setting en spanning is goed opgebouwd, maar de hoofdpersoon was zo onsympathiek dat ik de volgende delen in deze serie niet ga lezen. Niet mijn cup of tea.
Deze recensie verscheen eerst op https://www.readalicious.nl/recensies/terugkeer-de-mergellandmoorden-1-michael-berg/
Dit boek heb ik ontvangen van de uitgeverij in ruil voor een review. Dit had geen invloed op mijn mening over het boek.
2
Reageer op deze recensie
