Poëtische opbloeiende romance

Steen, papier, schaar is een prachtig geschreven boek. De poëtische taal is erg beeldend, je hebt het gevoel alsof je zelf erbij bent en mee kijkt met Alma. De taal is vol; "mijn vingertoppen - mijn vleugels, ik was een enorme vogel die ieder moment op kom stijgen - scheerden over het water, er kroop modder tussen mijn tenen en grassprieten kleefden tegen mijn benen."
Dit coming-of-age verhaal van Alma en haar vrienden Calma en Marito is erg mooi geschreven. Vooral de opbloeiende romance tussen Alma en Marito is met zoveel tederheid geschreven dat het voelt alsof er met een zachte hand over je eigen hart wordt gestreeld. De naïviteit van Alma zorgt ervoor dat ze niet door heeft dat het grote klassenverschil tussen hen speelt. Ze is geen sympathiek karakter, zelfs wanneer haar moeder op shopping spree gaat in Miami gaat er geen belletje rinkelen. Ik heb weinig kennis over de politieke onrust in Argentinië, en helaas blijven hierover de feiten nogal op de achtergrond door de houding van Alma.

Al met al een heel mooi boek, maar helaas wat minder informatie over de Argentijnse politieke onrust dan ik hoopte.